Das experiment of Greece

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που. αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! "

Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά τωνον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.

Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

*Μαρκ Μαζάουερ, ιστορικος στο πανεπιστημιο της Κολουμπια

Διαβαζοντας το αρθρο αυτο που μου εστειλαν με μειλ αυτου του καθηγητη ιστοριας ο οποιος εγραψε ολα αυτα αναφορικα με την ψηφιση του μνημονιου το περσινο καλοκαιρι, αυτο που βγαινει απο ολο το κειμενο ειναι οτι η Ελλαδα λειτουργει ως πειραμα για οποιες μεταρρυθμισεις ειναι να γινουν στην Ευρωπη και παγκοσμιως. Οποιος ειναι γνωστης ιστοριας σε βαθος θα διαπιστωσει οτι αυτο που μας συμβαινει δεν ειναι εκπληξη αλλα ηταν κατι αναμενομενο, αλλα εδω και πολυ λιγο καιρο καταλαβαμε οτι ζουσαμε σε μια φουσκα. Οι ολυμπιακοι αγωνες του 2004, η δημιουργικη λογιστικη του Σημιτη, η μεγαλη «αλλαγη" που δεν ηρθε ποτε.,, Προσφατα ειδα μια βιντεοταινια της δεκαετιας του '80 με τον Ψαλτη που μολις ειχε παρει το πτυχιο του αλλα μπηκε στην ανεργια και η μανα του τον παροτρυνε να παντρευτει και να κανει οικογενεια και μαλιστα να 'χει 3 παιδια για να παρει μορια στο δημοσιο και με επιασε μια απογοητευση αφου ειμαστε ακομα πιο πισω απο την κατασταση εκεινη...

Αυτο που ειδαμε ηταν οτι  χρησιμοποιηθηκε με υποχθονιο τροπο η ιδεολογια του καθε πολιτη ως μεσο για να εξασφαλισει καποιος μια θεση στο δημοσιο αν γνωριζει τον ταδε υπουργο η θα του παρεχει την δεινα εξυπηρετηση. Μια ανελεητη κοντρα "αριστερας και δεξιας" τοσα χρονια που η μονη τους διαφορα ειναι ποιος θα φαει με μεγαλυτερα κουταλια...αφου στην ουσια δεν υπαρχει καμια διαφορα μεταξυ τους απλα επαιζαν με την αφελεια μας στο ονομα μιας "ιδεολογιας" παρεχοντας με ανταλλαγμα καποια θεση. Μα για ποια ιδεολογια μιλαμε? Οι πιο πολλοι "αγανακτισμενοι" αγανακτησαν γιατι τωρα εχασαν την ευκαιρια να εξασφαλιστουν κι οχι για καποια ιδεολογια.

Κι ερχεται ενας νεος πολιτικος απο ενα "αριστεριζον" κομμα  και  μιλαει για  την επαναδιαπραγματευση του χρεους της Ελλαδας με τους δανειστες ... 
Καπου ειχα διαβασει:ι ο Καραμανλης μας εβαλε στην ΕΕ, ο Σημιτης στο Ευρω, ο Γιωργακης στο ΔΝΤ και μηπως ο Τσιπρας -αν γινει πρωθυπουργος- θα σημανει την εξοδο μας απο το ΔΝΤ με ο,τι συνεπαγεται?

Κι αναρωτιεμαι η ψηφος μου ποσο κατευθυνομενη ειναι? Ποσο ειμαι κι εγω κομματι του πειραματος? Γιατι ειμαι δεν υπαρχει αμφιβολια...Μπορει να με πει καποιος ετσι οτι μοιρολατρω, ομως οι Ελληνες, ολοι μας εχουμε λιγο-πολυ τη νοοτροπια του "οχ, βρε αδερφε", "εχει κι ωραιο καιρο σημερα για φραπε στην καφετερια" και το αφηνουμε, δεν αντιδρουμε παρα μονο αν δουμε οτι απειλειται το συμφερον μας αμεσα αδιαφοροντας για το συνολο.  
Δεν ειναι στη φυση μου η απαισιοδοξια, και δεν εχω διαμορφωμενη πολιτικη αποψη, πιστευω οτι ολα στη ζωη κανουν κυκλο και τωρα ειμαστε στην καθοδο και θα βγουμε απο αυτο. Απλα η χωρα μας και ο τροπος που θα λειτουργει δεν θα θυμιζει με τιποτα αυτο που ξερουμε ως τωρα κι αυτο μας φοβιζει. Θελει τσαγανο, κοτσια, ξεβολεμα οπως θελεις πεστο. Μονο ετσι κατι μπορει να γινει προς το καλυτερο


-Τα οποια σχολια θα ειναι διαφωτιστικα-

Αντιο Donna...

Xτες βραδυ εφυγε η βασιλισσα της Disco, Donna Summer. Ολοι γνωριζουμε τις επιτυχιες της που την εκαναν διασημη παντου σε ολες τις πιστες των ντισκοτεκ του κοσμου. Ολοι λιγο-πολυ εχουμε λικνιστει στους ρυθμους του Ηοt stuff, Bad girls, She works hard for the money... 
Εγω γνωρισα για πρωτη φορα τη μουσικη της απο το  αλμπουμ της Wanderer που ειχε ο πατερας μου στη δισκοθηκη του. Μας εβαζε στο πικ-απ σε μενα και την αδερφη μου το Wanderer και εμεις το χορευαμε. Μαθαμε και τι σημαινει η λεξη αυτη γιατι μας διαβαζε τους στιχους και τους εξηγουσε.
Χαζευα πιτσιρικα το εξωφυλλο του δισκου της που ηταν σε μωβ-φουξια φοντο και η «θεα« Donna ηταν καθισμενη σε ενα παγκακι φορωντας ενα καυτο πολυχρωμο κολαν και χρυσες γκετες. Διπλα της ηταν ακουμπισμενες προχειρα οι βαλιτσες της αφου οπως ελεγε και στο τραγουδι της 
"'cause I'm a wanderer
I travel every place
'cause I'm a wanderer
from here to outer space
'cause I'm a wanderer
got no time
'cause I'm a wanderer
just a wanderer..."
και κρατουσε με το χερι της τα καταμαυρα, κατσαρα μαλλια της κοιταζοντας το φακο με βλεμμα λαγνο. Αν και ημουν μικρη, αναγνωριζα την σεξουαλικοτητα της γυναικας αυτης.
Θεωρω οτι ηταν πολυ σεξυ, καυτη, γυναικα, "hot stuff" οπως μας τραγουδουσε, με φοβερα ερμηνευτικα δυνατοτητες φωνη που δικαιολογημενα εγινε συμβολο μιας εποχης. Πιστευω οτι με το θανατο της σηματοδοτειται και το τελος της εποχης αυτης. 
Αντιο Donna...

Μυθοι & αληθειες για τη Σεληνη

H λέξη Μαγεία ασκεί μια έντονη γοητεία. Ανακαλεί στη φαντασία μισοξεχασμένες μνήμες και ιστορίες που ακούγαμε στα παιδικά μας χρόνια. Θυμίζει αραβικές νύχτες γεμάτες μυστήριο, και μεγαλείο. Θυμίζει μαγικά χαλιά που πετάνε μαζί με τους ιδιοκτήτες τους για περιπέτειες σε παράξενες χώρες. Θυμίζει δακτυλίδια που εκπληρώνουν κάθε επιθυμία, παράξενες μποτίλιες που περιέχουν πνεύματα ή κάποιο τζίνι, δέντρα που καρποφορούν θαυματουργούς καρπούς ,περιπέτειες αναζητήσεων και ιστορίες με δράκους, μάγια που λύνονται και δένονται και θαυμαστούς Ιππότες που κατακτούν και κερδίζουν όμορφες, κατάξανθες πριγκίπισσες.

Ο κόσμος της μαγείας είναι ένας κόσμος γεμάτος φαντασία. Η ετυμολογία της λέξης φτάνει ως την περσική ρίζα "Mάγκι" Magi μια λέξη που σημαίνει "εκείνον που λατρεύει τη φωτιά". Πέρα όμως από αυτά που συνειρμικά μας φέρνει στο νου η λέξη Μαγεία η απόκρυφη αυτή επιστήμη περιέχει την βαθιά γνώση των απόκρυφων νόμων και Σιη μαγεια η σελήνη έπαιζε πάντα έναν σημαντικό ρόλο.

Για τους παραδοσιακούς λαούς η Σελήνη αντιπροσώπευε πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της . Την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι , την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμενικό.

Εκείνη ελέγχει παλίρροιες, βροχές, ύδατα, πλημμύρες και εποχές και ως εκ τούτου τη διάρκεια της ζωής. Oλες οι σεληνιακές θεές ελέγχουν το πεπρωμένο και υφαίνουν τη μοίρα μερικές φορές απεικονίζονται σαν αράχνες στο κέντρο του ιστού τους.

Αν βέβαια η σελήνη βρίσκεται στην φάση της πανσελήνου η δυνάμη της είναι ακόμα πιο ισχυρή. Η πανσέληνος συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη. Για τον βουδισμό η πανσέληνος και η νέα σελήνη είναι περίοδοι ισχύος και πνευματικής δύναμης. Για τους Ινδιάνους η πανσέληνος παρομοιάζεται με το φως του μεγάλου πνεύματος αλλά σε κάποιες φυλές η σελήνη είναι μια μοχθηρή και κακοποιός δύναμη. Για τους Σουμέριους η νύχτα της πανσελήνου ήταν περίοδος προσευχής αγαλλίασης και θυσίας.

Η σελήνη καταλαμβάνει σημαντική θέση στους μύθους , τις παραδόσεις και τις δοξασίες του ελληνικού λαού.
Γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων οι μάγισσες της Θεσσαλίας αλλά και η Μαγεία της Κρήτης. Σημερινά απομεινάρια από τις παλιές αυτές γνώσεις το Νταβέτι, μια μαγική και δαιμονική τελετή που γίνεται ακόμα και σήμερα στην Ανατολική Κρήτη. Κύκλοι, μαυρομάνικα μαχαίρια, ολόγιομο φεγγάρι, λέξεις μαγικές πρωταγωνιστούν στο σκηνικό αυτό.

Η επιρροή του νερού
Ακολουθώντας την άποψη του Αριστοτέλη και του Πλινίου του Πρεσβύτερου, κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς, όπως ο ψυχίατρος Άρνολντ Λίμπερ από το Μαϊάμι, εικάζουν πως οι υποτιθέμενες επιπτώσεις της πανσελήνου στη συμπεριφορά προκαλούνται από την επιρροή της σελήνης στο νερό. Το ανθρώπινο σώμα, εξάλλου, αποτελείται από 80% νερό, επομένως πιθανόν η σελήνη να ασκεί τα επιζήμια μαγικά της με κάποιο τρόπο, αποδιοργανώνοντας την ευθυγράμμιση των μορίων του νερού στο νευρικό μας σύστημα.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι που εξηγούν γιατί αυτή η άποψη περί νερού δεν στέκει. Πρώτα απ'όλα, οι συνέπειες της βαρύτητας από τη σελήνη είναι τόσο απειροελάχιστες που δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε αξιόλογη επίδραση στη λειτουργία του εγκεφάλου και συνεπώς στη συμπεριφορά. Όπως είχε πει και ο αστρονόμος Τζορτζ Άμπελ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ένα κουνούπι που κάθεται πάνω στο χέρι μας ασκεί πολύ μεγαλύτερη έλξη βαρύτητας πάνω μας απ'Αότι η σελήνη. Και από όσα γνωρίζουμε, δεν έχει αναφερθεί ποτέ «σεληνιασμός κουνουπιού». Δεύτερον, η δύναμη βαρύτητας της σελήνης μπορεί απλά να επηρεάσει σώματα νερού, όπως ωκεανούς και λίμνες, όχι όμως περιορισμένες πηγές νερού, όπως είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Τρίτον, οι συνέπειες της βαρύτητας από τη σελήνη είναι το ίδιο ισχυρές με την πανσέληνο και στη νέα σελήνη – όταν δηλαδή η σελήνη δεν είναι ορατή σε εμάς.
Υπάρχει, όμως, ένα πιο σοβαρό πρόβλημα για τους ένθερμους υποστηρικτές του σεληνιασμού: δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξής του. Ο ψυχολόγος Τζέιμς Ρότον από το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ο αστρονόμος Ρότζερ Κάλβερ από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και ο ψυχολόγος Άιβαν Κέλι από το Πανεπιστήμιο του Σασκάτσιουαν, έψαξαν εκτενώς για οποιαδήποτε σταθερή επίπτωση στη συμπεριφορά από την πανσέληνο. Σε όλες τις περιπτώσεις, δεν βρήκαν απολύτως τίποτα. Συνδυάζοντας τα αποτελέσματα διαφόρων μελετών βρήκαν πως οι πανσέληνοι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τα γεγονότα που συνέβαιναν κατά την περίοδο αυτή, συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων, των αυτοκτονιών, των ψυχιατρικών προβλημάτων και της κρίσης στα τηλεφωνικά κέντρα των κλινικών.
Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1982, η ερευνητική ομάδα υποστήριξε πως τα τροχαία ατυχήματα ήταν πιο συχνά τις βραδιές που είχε πανσέληνο. Μία όμως λάθος εκτίμηση ανέτρεψε τα ευρήματα αυτά: την περίοδο που αναφερόταν η μελέτη, οι πανσέληνοι συνέπιπταν συνήθως σαββατοκύριακα, όπου οι άνθρωποι οδηγούν περισσότερο. Όταν η ομάδα ανέλυσε εκ νέου τα δεδομένα της, με σκοπό να απομονώσει αυτόν τον παράγοντα, οι επιπτώσεις της πανσελήνου εξαφανίστηκαν.

Πλασματικη συσχέτιση
Ίσως, το πιο σημαντικό είναι πως η έρευνα δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι πέφτουν θύματα ενός φαινομένου που οι ψυχολόγοι Λόρεν και Ζαν Τσάπμαν του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν-Μάντισον αποκαλούν «πλασματική συσχέτιση» - η αντίληψη μίας συσχέτισης που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι που νιώθουν πόνο στις αρθρώσεις επιμένουν πως ο πόνος αυξάνεται όταν ο καιρός αλλάζει, παρόλο που επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το ίδιο ισχύει και με τους υδαρείς αντικατοπτρισμούς που παρατηρούμε στους αυτοκινητοδρόμους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Η πλασματική συσχέτιση μπορεί να μας παραπλανήσει και να βλέπουμε ή να νιώθουμε πράγματα που δεν υπάρχουν.
Η πλασματική συσχέτιση είναι εν μέρει αποτέλεσμα της τάσης που έχει ο εγκέφαλός μας να παρακολουθεί – και να ανακαλεί- τα περίεργα γεγονότα καλύτερα από τα ασήμαντα γεγονότα. Όταν υπάρχει πανσέληνος και συμβαίνει κάτι περίεργο, συνήθως το παρατηρούμε, το εξιστορούμαστε στους άλλους και το θυμόμαστε. Αυτό το κάνουμε γιατί συνήθως αυτού του είδους τα γεγονότα συνάδουν με τις προκαταλήψεις μας.
Για του λόγου το αληθές, μία μελέτη έδειξε πως οι νοσοκόμες που εργάζονται σε ψυχιατρικές κλινικές και πιστεύουν στις επιπτώσεις της σελήνης έγραφαν περισσότερες παρατηρήσεις περί «περίεργων συμπεριφορών» των ασθενών σε σχέση με τις νοσοκόμες που δεν πίστευαν στις σεληνιακές επιπτώσεις. Αντίθετα, όταν έχει πανσέληνο και δεν συμβαίνει κάτι περίεργο, τα ασήμαντα γεγονότα σβήνονται από τη μνήμη μας. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιλεκτικής μας μνήμης, αντιλαμβανόμαστε εσφαλμένα μία συσχέτιση μεταξύ της πανσελήνου και των μυριάδων περίεργων γεγονότων.
Η εξήγηση της πλασματικής συσχέτισης, αν και ενδεχομένως να αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ, δεν εξηγεί το πώς ξεκίνησε η αντίληψη περί πανσελήνου. Μία ενδιαφέρουσα άποψη δίνει ο ψυχίατρος Τσαρλς Ράιζον του Πανεπιστημίου Έμορι. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Ράιζον, ο σεληνιασμός ενδεχομένως να έχει μία μικρή δόση αλήθειας. Ο ίδιος εικάζει ότι πριν από την έλευση του εξωτερικού φωτισμού, το δυνατό φως της πανσελήνου, εμπόδιζε ορισμένους ανθρώπους – συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που έπασχαν από σοβαρές νοητικές διαταραχές – να κοιμηθούν. Επειδή η έλλειψη ύπνου οδηγεί πολύ συχνά σε αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και κυρίως στα άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχολογική ασθένεια, όπως τη διπολική διαταραχή (ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη), η πανσέληνος ίσως να συνδέθηκε με τα αυξημένα ποσοστά των παράξενων συμπεριφορών στα πολύ παλιά χρόνια. Επομένως, σύμφωνα με τον Ράιζον, ο σεληνιασμός αποτελεί ένα «πολιτιστικό απομεινάρι».

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οπως και να' χει ομως η πανσεληνος θα μαγνητιζει ρομαντικους και μη παντα οπως γινεται σχεδον με ολα τα στοιχεια της φυσης.  Σιγουρα η σεληνη εχει κατι παραπανω απο  τα υπολοιπα....

 

Λιγα λογια για τη γιορτη της μητερας

1. Τώρα που η τετράχρονη κόρη μου με ενημέρωσε ότι σκέφτεται να μετακομίσει μόνιμα στη γιαγιά της, αλλά να μη στεναχωριέμαι, γιατί θα έρχεται επίσκεψη να με βλέπει, κατάλαβα γιατί στεναχωριόταν τόσο η μαμά μου όταν με έβλεπε σε ηλικία δέκα χρονών να μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω απ’ το κάμπινγκ όπου παραθερίζαμε και «να κάνω οτοστόπ και να πάω στη γιαγιά μου, που περνούσα πολύ καλύτερα».
2. Τώρα που ρωτάω με λαχτάρα τις κόρες μου όταν γυρνούν απ’ τον παιδικό σταθμό πως πέρασαν κι αυτές βαριούνται να μου πούνε, μετανιώνω που ξεπετούσα τη μαμά μου με δυο κουβέντες όποτε βαριόμουν, ενώ την ανάγκαζα να υποστεί την πρωτοφανή μου λογοδιάρροια, όποτε δεν έβρισκα τις φίλες μου στο τηλέφωνο.
3. Σήμερα που ο άντρας μου είχε τη φαεινή έμπνευση να πάει τις κόρες μας επίσκεψη στη μαμά του, αφήνοντάς με μόνη όλο το πρωί της Γιορτής της Μητέρας, καταλαβαίνω πως δεν έπρεπε ποτέ να ευχηθώ στη μαμά μου απ’ το τηλέφωνο επειδή προτιμούσα να σέρνομαι για καφέδες και ουζάκια όλη τη μέρα και δεν προλάβαινα να περάσω απ’ το σπίτι της.
4. Τώρα που διαβάζω για χιλιοστή φορά στις κόρες μου την ιστορία του Ρούνι, που είναι ύπουλο κακό γουρούνι, μετανιώνω που όταν η μανούλα μου δεν έβλεπε πια καλά, της διάβαζα με το ζόρι ένα-δυο άρθρα απ’ το Βήμα της Κυριακής, με τη δικαιολογία ότι δεν ήθελα να στερήσω απ’ τον μπαμπά μου τη χαρά να της διαβάζει αυτός.
5. Τώρα που βλέπω πόσο στεναχωριέμαι όταν μαλώνουν οι κόρες μου, καταλαβαίνω τι σοκ είχε πάθει όταν σ’ ένα καβγά με τον αδελφό μου του είχα κλείσει την μπαλκονόπορτα στα μούτρα με αποτέλεσμα να περάσει μέσα απ’ το τζάμι (hint: ζει!).
6. Τώρα που βλέπω πόσο χαίρομαι όταν μου λένε ότι οι κόρες μου μου μοιάζουν, στεναχωριέμαι που όλο της έλεγα ότι μοιάζω στον μπαμπά μου.
7. Τώρα που κοιτάω τους φίλους των κοριτσιών μου και αναρωτιέμαι διεστραμμένα ποιος θα τους ταίριαζε πιο πολύ, θαυμάζω όλο και περισσότερο τη ψυχραιμία της μαμάς μου, που αντιμετώπισε στωικά ουκ ολίγους unsuitable (για να το θέσω ευγενικά) υποψήφιους μνηστήρες, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να μ’ επηρεάσει.
8. Τώρα που βλέπω πόσα πράγματα θυσιάζεις απ’ τη στιγμή που κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό και πόση φροντίδα και ενέργεια τού αφιερώνεις τα πρώτα χρόνια της ζωής του, εύχομαι να μην της έλεγα τόσο συχνά ότι δε θυμάμαι τίποτα απ’ τα πρώτα παιδικά μου χρόνια.
9. Τώρα που βλέπω πόσο φρικάρω όταν οι κόρες μου φιλούν διάφορες εικονίτσες, κάνουν την προσευχή τους 2-3 φορές τη μέρα κι αναφωνούν «Παναγιά μου δέσποινα!» σε κάθε ευκαιρία, εκτιμώ ακόμα περισσότερο την ψυχραιμία που επέδειξε η μαμά μου όταν πήγα δέκα χρονών μόνη μου και γράφτηκα στο κατηχητικό της γειτονιάς μου.

 ----Τατιανα Λιανη απο τη lifo
--

Κοινη παραδοχη : Γυναικες απο την Αφροδιτη, Ανδρες απο τον Αρη

Ας φανταστουμε οτι οι ανδρες ειναι απο τον Αρη και οι γυναικες απο την Αφροδιτη. Μια μερα πριν απο πολυ καιρο οι κατοικοι του Αρη κοιταζοντας με το τηλεσκοπιο τους ανακαλυψαν τους κατοικους της Αφροδιτης. Ξυπνησαν στους αρειανους συναισθηματα που ποτε δεν ειχαν νιωσει. Ερωτευτηκαν τους κατοικους του αλλου πλανητη και συντομα αρχισαν τα διαστημικα ταξιδια προς την Αφροδιτη.
Η καρδια των γυναικων της Αφροδιτης δονηθηκε απο μια αγαπη που ποτε δεν ειχαν νιωσει πριν. Η διαισθηση τους δονηθηκε απο μια αγαπη που δεν ειχαν νιωσει πριν.
Αν και προερχονταν απο διαφορετικους κοσμους απολαμβαναν τις διαφορες τους. Περασαν καιρο μαζι διερευνωντας και εκτιμωντας τις διαφορετικες τους αναγκες, προτιμησεις και τροπους συμπεριφορας. Εκαναν  και μοιραζονταν μαζι πραγματα.
Τοτε αποφασισαν να πανε στη Γη. Στην αρχη ηταν καλα αλλα κατω απο την επιδραση της γηινης ατμοσφαιρας ενα πρωι ξυπνησαν ολοι εχοντας παθει ενα περιεργο ειδος αμνησιας, την επιλεκτικη αμνησια.
Τοσο οι μεν οσο και οι δε ξεχασαν οτι προερχονταν απο διαφορετικους πλανητες και οτι ηταν διαφορετικοι. Κι ετσι αρχισε η συγκρουση...
Αρχισαν λοιπον να τσακωνονται χωρις να συναισθανονται οτι ειναι διαφορετικοι μεταξυ τους. Θεωρησαν οτι το αντιθετο φυλο ειναι σαν αυτους. Κανουν τη λανθασμενη υποθεση οτι αν ο συντροφγος τους αγαπα θα αντιδρασει με συγκεκριμενους τροπους, με τους τροπους δηλαδη που αντιδρουν και φερονται οταν αγαπουν καποιον. Αυτη η σταση οδηγει σε συνεχεις απογοητευσεις και δεν επιτρεπει να αφιερωσουν χρονο για να εξετασουν τις διαφορες τους μεσα σε μια ατμοσφαιρα αγαπης.
Αν ομως θυμηθουν οτι οι ανδρες ειναι απο τον Αρη και οι γυναικες απο την Αφροδιτη, ουσιαστικα αν αναγνωρισουν και σεβαστουν τις διαφορες τους θα μειωθει η συγχυση  που αντιμετωπιζουν δραματικα οταν ερχονται σε επαφη με το αλλο φυλο.

--αποσπασμα απο την εισαγωγη του βιβλιου "ανδρες απο τον Αρη, γυναικες απο την Αφροδιτη" του Τζον Γκρει

Οι αθικτοι ή αλλιως παντα θα υπαρχει κατι να κανει την εκπληξη

Χτες πηγα για πρωτη φορα φετος σε θερινο σινεμα! Και μαλιστα ξεκινησα με το ποδηλατο για το σινεμα Φλοισβος που ειναι στην μαρινα του φλοισβου. Αφου ευχαριστηθηκαμε βολτα με την παρεα μου και σεργιανισαμε για λιγο στη μαρινα οπου γινοταν χαμος απο κοσμο,-καλοκαιριασε βλεπεις και οικογενειες, μικροι, μεγαλοι, ηλικιωμενοι, ειπαν να κανουν την κυριακατικη τους βολτα- φτασαμε στο σινεμα.  Ο υπευθυνος μας επετρεψε να βαλουμε τα ποδηλατα  μεσα στην αυλη του σινεμα, οποτε ειχαμε το κεφαλι μας ησυχο κι απολαυσαμε μια απροσμενα αναλαφρη για το θεμα της ταινια.
Και τι θελω να πω με αυτο. Η ταινια εχει να κανει με εναν τετραπληγικο πλουσιο αριστοκρατη που ειναι καθηλωμενος σε μια αναπηρικη καρεκλα και τη σχεση που αναπτυσσει με τον εγχρωμο νοσοκομο του που μολις εχει αποφυλακιστει και διωχθει απο την οικογενεια του. Μεσα απο την αντιθεση των χαρακτηρων αυτων οι οποιοι εκπροσωπουν 2 διαφορετικους κοσμους, σιγα-σιγα σφυρηλατειται μια βαθια φιλια. Η φιλία του ντουέτου δεν απομακρύνεται από τους σκληρούς, φυσικούς περιορισμούς της αναπηριας, αλλά δεν φοβάται να τη χρησιμοποιήσει για κωμικούς σκοπούς. Δείχνει πώς είναι δυνατόν για δύο "περιθωριακους" για την κοινωνια ανθρωπους να αναπτυξουν μια φιλία που τους επιτρέπει να επαναπροσδιορίσουν τους δικούς τους χώρους στον κόσμο, χωρίς συμβιβασμούς στην ατομικότητα τους, παίρνοντας παράλληλα την εκδίκηση τους προς εκείνους που τους εδίωξαν χωρίς να τους υπολογίζουν. Κι ολα αυτά, μεσα απο κωμικες καταστασεις.
Η εκπληξη ηταν οτι η ταινια οπως μας δειχνει στο τιτλους του τελους βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα. Υπαρχει λοιπον ευτυχως ακομα ανθρωπια στην κοινωνια μας. Μια ταινια απολαυστικη, ευδιαθετη, ενας υμνος στη ζωη.