brilliant disguise

I hold you in my arms as the band plays
What are those words whispered
baby
just as you turn away?
I saw you last night out on the edge of town
I wanna read your mind to know just what I've got
in this new thing I found.
So tell me what I see when I look in your eyes
Is that you
baby
or just a brilliant disguise?
I heard somebody call your name from underneath our willow
I saw something tucked in shame underneath your pillow.
Well
I've tried so hard
baby
but I just can't see
What a woman like you is doing with me.
So tell me who I see when I look in your eyes
Is that you
baby
or just a brilliant disguise?
Now look at me
baby
struggling to do everything right
And then it all falls apart
oh
when out go the lights.
I'm just a lonely pilgrim
I walk this world in wealth
I wanna know if it's you I don't trust
'Cause I damn sure don't trust myself.
Now you play the loving woman
I play the faithful man
But just don't look too close into the palm of my hand.
We stood at the altar
the gypsy swore our future was right
But come the wee wee hours
maybe
baby
the gypsy lied.
So when you look at me you better look hard and look twice:
Is that me
baby
or just a brilliant disguise?
Tonight our bed is cold
I'm lost in the darkness of our love
God have mercy on the man who doubts what he's sure of....

Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), έγραφε
ένα ποίημα, όπου περιέγραφε τις συνέπειες τής «απάθειας» του για τα όσα
διαδραματίζονταν στην Ναζιστική Γερμανία, αμφιβάλω εάν καταλάβαινε ότι στην
ουσία περιέγραφε «Το σύνδρομο του Θεατή» και τη διαχρονικά γενικευμένη
απόδοσή του σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου.
Περιέγραφε βιωματικά ο Martin Niemoller:

"Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν
μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν
συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν
μίλησα.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για
κανέναν."

Σήμερα, παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, για όσα διαδραματίζονται στη
χώρα μας:

«Πρώτα ήρθαν για τους stagers κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν stager.
Έπειτα ήρθαν για τους συνταξιούχους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν
συνταξιούχος.
Κατόπιν ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν
ήμουν δημόσιος υπάλληλος.
Στη συνέχεια ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάλι εγώ δεν μίλησα
γιατί δεν ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να
μιλήσει.»

Αλλά το ίδιο παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, από τον κάθε Ευρωπαίο:

"Πρώτα ήρθαν για την Ελλάδα και εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Έλληνας.
Έπειτα ήρθαν για την Ιρλανδία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Ιρλανδός.
Μετά ήρθαν για την Πορτογαλία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Πορτογάλος.
Στη συνέχεια ήρθαν για την Ισπανία και την Ιταλία και πάλι δεν μίλησα, γιατί
δεν ήμουν ούτε Ισπανός, ούτε Ιταλός.
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να
μιλήσει".

Το παραπανω μου το εστειλαν σε ενα προωθητικο email με τιτλο το "συνδρομο του θεατη" και το παραθετω και στο blog. Θεωρω οτι εχει βαση γιατι σιγουρα ολους μας αφορα αυτη η κακη, πως να τη χαρακτηρισω δε ξερω, πραγματικοτητα που ζει η χωρα μας και σιγουρα δε χρειαζεται να φτασει καποιος στο αμην, οταν δηλαδη θιγoνται αμεσα τα συμφεροντα του για να ξεχυθει στους δρομους και να διαδηλωσει τα πιστευω του, βασικα να εκφρασει την αγανακτηση του, το μπουχτισμα του απο αυτη την κατασταση που ζει καθημερινα, που ξεφτελιζεται μερα με τη μερα, που δεν ξερει τι θα του ξημερωσει αυριο...Σημερα εκανα εκπομπη και ενιωσα σε καποια στιγμη αμηχανια γιατι ηθελα εκφρασω μεσα απο τη μουσικη οτι ειμαι παρουσα στη μαζωξη του κοσμου.
Ομως θα ηθελα να αναρτησω και αποσπασματα απο τα σχολια του Χάρης Γούλιου, δ/ντη επικοινωνίας του MEGA απο ενα blog οπου μας εξηγει τους λογους που δεν συμμετεχει στην πορεια στο Συνταγμα.

[...Οι μεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις έχουν πάντα κάποιο λόγο που γίνονται και ένα στόχο που υπηρετούν. Οι Τυνήσιοι μαζεύτηκαν στις πλατείες τους για να ρίξουν ένα δικτατορικό καθεστώς. Και πολλοί έχασαν τη ζωή τους γι αυτό .Οι Ισπανοί, που τόσο θαυμάσατε, είχαν ένα μακρύ κατάλογο συγκεκριμένων αιτημάτων. Αναζητήστε τον! Εδώ, όσο κι αν έψαξα , δεν βρήκα τι ακριβώς ζητούσατε. Η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει μια πολύ μεγάλη κρίση. Ποιες είναι οι θέσεις σας; Είστε αγανακτισμένοι επειδή το Κράτος είναι υπερβολικά μεγάλο ή επειδή απολύει συμβασιούχους; Θέλετε να ψωνίζετε με το ευρώ περισσότερα από όσα μπορείτε σήμερα λόγω κρίσης να ψωνίζετε ή θέλετε τη δραχμή στο πορτοφόλι σας (κι ας μην υπάρχει τίποτα να ψωνίσετε;). Είστε αγανακτισμένοι επειδή υπάρχουν πολλοί μετανάστες στη χώρα ή τους θέλετε κι εκείνους δίπλα σας στην πλατεία; Μπορώ να απαριθμήσω και πολλά άλλα ερωτήματα. Φοβάμαι πως οι απαντήσεις θα είναι πολύ διαφορετικές από τον καθένα σας. Όμως, εσείς δεν θέσατε καν τις ερωτήσεις....]
[...Χρησιμοποιήθηκε η τρομακτική πράγματι δύναμη των social media απλά για να εκφραστεί η απελπισία μιας γενιάς που δεν καταλαβαίνει τι της συμβαίνει. Κι αυτός δεν είναι λόγος ούτε για συγκίνηση, ούτε για πανηγυρισμούς. Οι περισσότεροι ένιωσαν προσβολή στο ελληνικό τους φιλότιμο γιατί οι Ισπανοί είπαν ότι οι Έλληνες κοιμούνται… Εμένα αυτό σαν κίνητρο για μια μεγάλη κινητοποίηση, μου προκαλεί ντροπή!
Θα ερχόμουν κι εγώ αν… Αν κάποιος με καλούσε σε μια διαδήλωση-γιορτη γιατί επιτέλους μια γενιά απελευθερώνεται από την πίεση της μαμάς να πάει να γλύψει τον βουλευτή για μια 6μηνη σύμβαση! Τέρμα τα κρατικά φράγκα για ρουσφέτια- τέρμα κι ο εξευτελισμός!
Θα ερχόμουν αν κάποιος μου πρότεινε να πάμε να πιούμε όλοι μαζί γιατί γκρεμίζεται η Ελλάδα που αναπτύχθηκε με όραμα την οικοδομή!....]
[...Κάποιος έγγραψε στη σελίδα των Αγανακτισμένων ότι «αυτή είναι μόνο η αρχή». Εννοούσε η αρχή μιας διαμαρτυρίας δίχως τέλος; Εγω λέω πως αξίζει πολύ περισσότερο τον κόπο να είναι η αρχη μιας νέας εποχης. Δε δέχομαι η νεα γενιά της Ελλάδας να είναι απελπισμένη. Αγανακτήσαμε- ας τελειώνουμε επιτέλους μ' αυτό. . Η επόμενη συγκέντρωση θα'θελα να έχει ένα στόχο. Και όχι βέβαια να μας δείξει η ισπανική τηλεόραση(!!). Αλλά να φωνάξουμε πως θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη και να τα ξαναφτιάξουμε όλα από την αρχή. Θα θελα μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την Κριση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής.
Και ειναι αποφασισμένοι να κάνουν και θυσίες , φτάνει να υπάρχει καθαρός στόχος. «Δεν έχουμε σχέση με κομματα» λέγατε στο facebook. Υποχρεώστε τα κόμματα να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το τι πρέπει να γινει στο μέλλον , λέω εγω. Η ελάτε να φτιάξουμε τα δικά μας κόμματα.]
[....Πιστεύω πως είμαστε παρα πολλοι που μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που ζήσαμε τόσα χρόνια. Σταθείτε μια στιγμή. Σκεφτείτε ότι μέσα από την καταρρευση του παλιού θα βγει το καινούριο. Ένα πράγμα χρειάζεται. Να πάψουμε να καταριόμαστε το παλιο και να επικεντρωθούμε στο καινούριο. Οσοι συμφωνείτε, ελάτε να ξεκαθαρίσουμε σε τι πιστεύουμε. . Και καλέστε με στην επόμενη συγκέντρωση. Όχι των απελπισμένων ! Αλλά αυτων που ονειρευονται, που αισιοδοξουν και είναι αποφασισμένοι να πάμε μπροστά!. Με σαφεις επιλογες.]

Αυτος ειναι ο αντιλογος και μαλιστα απο ανθρωπο των MME. Και το υπογραμμιζω αυτο γιατι πιστευω στην ουσιαστικη δημοσιογραφια και φυσικα οχι στην καταντια της, οπως ειναι δηλαδη τωρα.
Κατεβηκα κι εγω στο Συνταγμα, φωναξα συνθηματα, μουτζωσα αλλα μου λειπει αυτο...ο στοχος. Φωναζω, δινω το παρον, δεν κοιμαμαι, αλλα πρεπει κατι να γινει ριζοσπαστικο, και ακομα δεν εχει φανει κατι στον οριζοντα. Βεβαια, εγινε η αρχη, για να δουμε τι επεται στη συνεχεια...

Κεδροδασος Μαλεβης

Ειχα γραψει πριν καπoιους μηνες για την δραστηριοτητα που ξεκινησα φετος, την ορειβασια. Ηθελα να ερθω πιο κοντα στη φυση και κυριως να γνωρισω τα ελληνικα βουνα.
Στην αρχη πηγα σαν τουριστρια στην πρωτη πορεια βαθμου δυσκολας 1, αλλα τελικα πολυ γρηγορα οι βαθμοι δυσκολιας εγιναν 4,5. Εκανα αναβαση σε χειμερινο βουνο.. με λιγα λογια εκανα υπερεντατικα μαθηματα...Ειχα καλη παρεα βεβαια, αλλα η αληθεια ειναι οτι με κερδισε αμεσως το βουνο κι ολες οι χαρες του. Εφτασα σε σημειο τωρα που καλοκαιριαζει να νοσταλγω τα χιονια!
Ετσι λοιπον ψαχνοντας να βρω συνοδοιπορους -γιατι δεν εχουν ολοι την ιδια αποψη για τα βουνα- βρηκα 2 καλους φιλους και πηγαμε πεζοπορια στον Παρνωνα χτες, στο κεδροδασος της Μαλεβης μαζι με τον ΠΟΑ.
Θεωρω οτι ειναι πολυ καλα οργανωμενος συλλογος, μαλιστα την προηγουμενη μερα ειχαν παει μελη του για να σηματοδοτησουν καποια σημεια στο μονοπατι. Η φυση ηταν σε μερικα σημεια πολυ ομορφη, μαλιστα το δασαρχειο ειχε τοποθετησει ταμπελες που ονοματιζαν τα δεντρα.
Ηταν πραγματικα πολυ ευκολη βολτα (και χωρις σηματοδοτηση το εβρισκες το μονοπατι)και γινοταν πολυ κουραστικη γιατι σε καποια σημεια χρειαζοταν να σταματαμε για να περιμενουμε το κομβοι των 75 ατομων που συμμετειχαν με αποτελεσμα να μου ερχεται νυστα... Αν εξαιρεσουμε το τελευταιο ανηφορικο κομματι του μονοπατιου που οδηγουσε στο χωριο του Αγιου Πετρου οπου και θα καταληγαμε, δεν ειχε καμια μα καμια δυσκολια.

Ειναι καλο να ακολουθεις καποιες εκδρομες που κανουν οι συλλογοι, ειδικα αν δεν ξερεις απο τα μονοπατια αλλα για μενα το ιδανικο ειναι να εχεις μια παρεα 5-10 ατομων που να γουσταρουν πραγματικα το βουνο και την περιπετεια του, ωστε να μπορεις να κινηθεις ανεξαρτητα και να κανεις το δικο σου κουμαντο. Μεχρι λοιπον εκεινη την φορα που θα συμβει, γιατι θα γινει..
Προς το παρον το καλοκαιρι εχει ξεκινησει ηδη καλα με την εκδρομη αυτη και επονται και αλλες

Και κατι ακομα

Κάθε σχέση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να εργαστεί κάποιος με σκοπό να κατανοήσει τον εαυτό του και να εξαγνίσει τις εγωιστικές τάσεις του. Κάθε σχέση μας προσφέρει δυνατότητες για να μάθουμε την θυσία και την συνεργασία.

Στις σχέσεις μας, ο εγωισμός μας, ο εγωκεντρισμός μας, τα συναισθηματικά και διανοητικά μπλοκαρίσματά μας αντανακλώνται πίσω σε μας μέσα από δυσάρεστες εμπλοκές με τον σύντροφό μας. Τα αρνητικά συναισθήματα που έχουμε σε μια σχέση δεν είναι άλλο παρά μια αντανάκλαση της δικής μας έλλειψης αγάπης και ωριμότητας.

Κάθε σχέση συμβάλλει στην εξέλιξη μας. Όσο πιο δύσκολη η σχέση, τόσες περισσότερες και οι ευκαιρίες για μάθηση. Μόνο μέσα από την επαφή με τον άλλο, μέσα από τις σχέσεις ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αδυναμίες, τις ανασφάλειες και τις προσκολλήσεις μας. Έτσι, κάθε σχέση μας βάζει το δίλημμα να υποφέρουμε ή να αναπτυχθούμε. Στην πορεία, καταλαβαίνουμε ότι στην πραγματικότητα μόνο όταν αντιμετωπίσουμε κατάματα τις ανασφάλειες και τα προβλήματα μας μπορούμε να μάθουμε και να εξελιχτούμε. Όσο πιο δύσκολη η σχέση, τόσο μεγαλύτερη η ευκαιρία για ανάπτυξη.

Κάθε σχέση μας βάζει μπροστά στην πρόκληση να μάθουμε να δίνουμε, αντί να εστιαζόμαστε στο τι παίρνουμε από τον άλλον. Οι περισσότερες σχέσεις αποτυγχάνουν γιατί τα άτομα που μπαίνουν σ΄ αυτήν ζητάνε από τον άλλον να τους καλύψει τις ελλείψεις και τις ανάγκες του. Κρίνουμε τον άλλο σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, και είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν τις επιθυμίες τους ανάγκη και χάνουν τον εαυτό τους μέσα σε μια σχέση. ¨όμως ο σκοπός της σχέσης δεν είναι να έχεις κάποιον άλλον που να μπορεί να σε γεμίσει. Είναι το να έχεις έναν άλλο με τον οποίο να μπορείς να μοιραστείς την πληρότητά σου.

Κάθε άτομο με το οποίο κάνουμε σχέση είναι το σωστό άτομο για το επίπεδο της εξέλιξής μας. Εμείς στην ουσία προσκαλούμε στην ζωή μας τον σύντροφό μας για να μάθει κάποιο συγκεκριμένο μάθημα που πρέπει να πάρουμε και οι 2 εκείνη την φάση της ζωής μας. Όταν λέτε ότι μπλέξατε με λάθος άτομο, στην ουσία ομολογείτε ότι δεν μπορέσατε να διακρίνετε την ευκαιρία για ανάπτυξή σας και νικηθήκατε από τις προσκολλήσεις και τις ανασφάλειές σας.

Kάθε σχέση μας προσφέρει την ευκαιρία να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε το διαφορετικό, αυτό που βαδίζει παράλληλα με εμάς, αλλά δεν ταυτίζεται με εμάς. Συνεπώς, όσο πιο διαφορετικός είναι ο άλλος, τόσο περισσότερο κέρδος θα έχουμε να μπορέσουμε να τον αποδεχτούμε και να μην τον επικρίνουμε γι΄ αυτό που είναι ή να προσπαθούμε να τον αλλάξουμε.


Κάθε χωρισμός, είναι μια ευκαιρία και μια πρόκληση να μάθουμε να απελευθερώνουμε τον εαυτό μας και τον άλλον. Να μάθουμε να κατανοούμε, να συγχωρούμε και να μαθαίνουμε ότι μέσα σε κάθε τέλος υπάρχουν οι σπόροι για μια καινούργια αρχή. Η ελιά είναι ένας θαυμάσιος καρπός, αλλά για να βγει το πολύτιμο λάδι πρέπει να τριφτεί, να πιεστεί, να συνθλίβει. Μόνο μέσα από την τριβή με την απώλεια και τον πόνο, την επαφή με τον θάνατο- κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, με την έννοια ότι τελειώνει μια φάση στην ζωή μας- βγαίνει το πολύτιμο λάδι της εμπειρίας της ζωής, αναπτυσσόμαστε και κατανοούμε τον εαυτό μας καλύτερα.

-Ειναι σκεψεις που ολοι εχουμε κανει λιγο-πολυ, μου φανηκαν καλα διατυπωμενες γι' αυτο και τις αναρτησα-

Καρμα ΙΙ

Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να εισπνεύσουμε.
Μετά πρέπει να εκπνεύσουμε.
Αυτός είναι ο ρυθμός της ζωής.
Αυτός είναι ο φυσικός Νόμος της ανταποδοτικότητας
Όπου κάθετι και όλοι επηρεάζονται.
Αρχίζετε παίρνοντας αυτό που στο τέλος δώσατε.
Είναι ο Νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος.
Αυτός ο άγραφος Νόμος συμπεριλαμβάνει κάθε πράξη που κάνουμε.
Είναι ο Νόμος της τέλειας δικαιοσύνης.
Πάντα παίρνουμε το αντάλλαγμα από οτιδήποτε δίνουμε.


Τι είναι Κάρμα;

Κάρμα είναι ο φυσικός πνευματικός Νόμος ή αρχή που κυβερνάει όλες τις σχέσεις μας. Ξεκινάει με το σπόρο της σκέψης ο οποίος αναπτύσσεται και μεγαλώνει με τον χρόνο μέσω των αισθημάτων, της στάσης, των πράξεων και των σχέσεων. Και τελικά εγκαθίσταται μέσα στην ψυχή σαν χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, κα αναδύεται ξανά με τη μορφή μιας άλλης σκέψης.

Ο Νόμος του Κάρμα μπορεί να γίνει κατανοητός σαν τον πνευματικό ισοδύναμο του Νόμου του Νεύτωνα τον σχετικό με την Κίνηση, σύμφωνα με τον οποίο εκφράζεται η άποψη ότι για κάθε δράση (στο φυσικό επίπεδο) υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση. Στη φυσική η κατανόηση της ακρίβειας του Νόμου του Νεύτωνα έριξε τόσο πολύ φως σε ένα κόσμο που προηγούμενα ήταν σκεπασμένος με μυστήριο, έτσι που μπήκαν τα θεμέλια πολλών ανακαλύψεων και της τεχνολογίας.

Ο Νόμος του Κάρμα

Ο Νόμος του Κάρμα είναι αναμφίβολα ίδιος στη πνευματική διάσταση. Δηλώνει ότι ‘για κάθε πράξη στο πνευματικό επίπεδο υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση’. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος δώσει ευτυχία θα λάβει ως αντάλλαγμα ευτυχία και εαν δώσει λύπη θα λάβει στον ίδιο βαθμό λύπη. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε συναισθήματα δημιουργήσω στον άλλον τελικά γίνονται οι δικές μου εμπειρίες.

Οι συνέπειες του Νόμου του Κάρμα

Η κατανόηση του Νόμου του Κάρμα με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι κάθε πράξη (ή κάρμα) δημιουργεί ένα αντάλλαγμα, μια συνέπεια - ομοίως, γεγονότα (και τα αποτελέσματά τους) μπορούν να συμβούν μόνο όταν υπάρχει η αντίστοιχη αιτία. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε καταστάσεις αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή - οτιδήποτε με εξαναγκάζει ή με απωθεί και οτιδήποτε νοιώθω – είναι το αποτέλεσμα των δικών μου προηγούμενων σκέψεων, αποφάσεων και πράξεων. Η κατανόηση του Νόμου του Κάρμα δίνει βαθιά σπουδαιότητα στην έννοια της υπευθυνότητας και της δικαιοσύνης.

Μερικές φορές ο Νόμος του Κάρμα γίνεται κατανοητός μόνο κατά το ήμισυ. Κάποιος μπορεί να σκεφθεί, “εαν οτιδήποτε μου συμβαίνει τώρα είναι αποτέλεσμα των δικών μου πράξεων του παρελθόντος, δεν μπορώ να κάνω τίποτε”. Αλλά αν το παρελθόν δημιουργεί το παρόν, το παρόν δημιουργεί το μέλλον. Αντί κάποιος να είναι σκλάβος του παρελθόντος, η κατανόηση του Νόμου του Κάρμα μας εμπνέει δραστήρια να δημιουργήσουμε τη μοίρα μας.

Ο Νόμος του Κάρμα: Απόλυτη Δικαιοσύνη

Η σκέψη είναι ο σπόρος, η πράξη είναι ο καρπός της. Η ποιότητα του καρπού εξαρτάται από την ποιότητα του σπόρου. Οι καλές σκέψεις οδηγούν σε καλές πράξεις οι οποίες βοηθούν τους άλλους καθώς και τον εαυτό. Ο Νόμος του Κάρμα αρχίζει να δουλεύει προς όφελός μου όταν σταματήσω να κάνω πράξεις από συνήθεια που είναι επιζήμιες, πάρω την υπευθυνότητα να δω θετικά τις συνέπειες κάθε πράξης που έχω κάνει στο παρελθόν, και δώσω προσοχή να κάνω θετικές πράξεις από εδώ και πέρα. Ο Νόμος του Κάρμα είναι ένας Νόμος απόλυτης δικαιοσύνης ο οποίος εύκολα μεταφέρεται από τη μια ζωή στην άλλη, δίνοντας την δυνατότητα στην ψυχή να δρέψει τους καρπούς από οποιοδήποτε σπόρο έχει φυτέψει και να δημιουργήσει τη μοίρα που θέλει.

Μarianne Faithful:
Aυτη η γυναικα απο γρουπι των Rolling Stone, ερωμενη του Mick Jagger, μετεπειτα μουσα του, που τραγουδησε τραγουδια των Stones, οπως το As tears go by, το Sister morphine , που για μενα ειναι συγκλονιστικη η ερμηνεια της, δεινει ολη την ενταση, πτωση, ενος μορφινομανους ανθρωπου, που εχει μια φωνη λιγο "δυσκολη" μου δινει την αισθηση οτι ειναι σαν ραγισμενη, τραγουδαει σημερα αυτο το υπεροχο τραγουδι στο τελευταιο της αλμπουμ.
Μια κιθαρα που παιζει στο βαθος θυμιζοντας Pink Floyd, και μπροστα η υπεροχη ερμηνεια-απαγγελια της Marinne, υμνος στην Αγαπη.
Eνταξει, το λεει η ψυχουλα της.

ΚΑΡΜΑ

Δεν υπάρχει κάποια μαγική φόρμουλα ή κάποιο μάντραμ που θα λύσει το (αρνητικό) μας κάρμα, δεν πρέπει να τρέφουμε τέτοιες αυταπάτες. Η λύση του κάρμα βρίσκεται στον αγώνα της καθημερινότητας, στον αγώνα για υπηρεσία, διαλογισμό, και το κυριότερο, στον αγώνα για ξεπέρασμα των εγωισμών μας. Είναι άλλωστε ο εγωισμός μας που κίνησε το νόμο του κάρμα έτσι κι αλλιώς.

Έτσι λοιπόν το κάρμα μας δεν λύνεται κάπως μαγικά, αλλά με το να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις άμεσες συνθήκες που βιώνουμε στη καθημερινότητα. Και η επιτυχία αυτή συνίσταται στην ανιδιοτέλεια, στην αγάπη, στη προσφορά. Γι’ αυτό και η κάρμα γιόγκα, η γιόγκα δηλαδή της υπηρεσίας, μας λυτρώνει από τα αρνητικά μας κάρματα.

Έτσι π.χ. αν έχουμε αρνητικό κάρμα με κάποιο μέλος της οικογένειας -πράγμα πολύ συχνό-, τότε φροντίζουμε να γίνουμε δότες προς το άτομο αυτό, αντί να εμπλεκόμαστε σε εγωισμούς και βαμπιρισμούς που διαιωνίζουν το άσχημο κάρμα. Το ίδιο και στις υπόλοιπες σχέσεις μας, αισθηματικές, φιλικές, ή με κάποιο αφεντικό κλπ. Είναι η υπέρβαση του εγωισμού που θα λύσει το κάρμα. Επίσης η βαθιά συγχώρεση λύνει κάρμα, μας απελευθερώνει, καθώς απελευθερώνουμε τον άλλον. Βέβαια συχνά μπορεί να λέμε μέσα μας ‘σιγά μην συγχωρέσω τον τάδε μετά από όσα μου έκανε’. Όμως αυτό δείχνει έλλειψη υπευθυνότητας, καθώς κανένας εξωτερικός παράγοντας ή άνθρωπος δεν είναι η αιτία για τα δικά μας παθήματα – εμείς τα έλξαμε, εμείς τα δημιουργήσαμε και οι άλλοι άνθρωποι είναι απλά κάποιο μέσον. Οπότε μάλλον θα πρέπει να τους ευγνωμονούμε που έπαιξαν και αυτό το δυσάρεστο ρόλο.

Στην τελική, ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε… Οι άγιοι, αλάνθαστοι, αγγελικοί; Το ότι βρισκόμαστε στη γη, από μόνο του δείχνει ότι έχουμε κακό κάρμα. Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να ταπεινώνουμε το εγώ μας. Και αυτό δεν είναι παρά το πρώτο βήμα. Μετά πρέπει να μάθουμε να βάζουμε τους άλλους ανθρώπους πριν από εμάς. Αυτό είναι κι ένα βασικό δείγμα πνευματικής ωρίμανσης.

Έτσι για να καταλάβουμε ποιο είναι το κάρμα μας, απλά κοιτάμε τις πρακτικές συνθήκες της καθημερινότητάς μας, τόσο τις εξωτερικές, όσο και τις εσωτερικές-ψυχολογικές-ενεργειακές. Προβλήματα στη δουλειά, θα δείξουν ότι έχουμε κάποια αδράνεια, κάποια έλλειψη ενεργοποίησης – και αυτή η έλλειψη αυτό-ενεργοποίησης δεν είναι παρά εγωισμός. Ο εγωισμός έχει χίλιες δυο εκφάνσεις, αλλά στην ουσία του είναι αδράνεια, αντίσταση στη Ροή και την εξέλιξη.

Μας λείπει υγεία σωματική ή ψυχική; Και αυτό είναι αποτέλεσμα κακού κάρμα. Πάλι ο εγωισμός θα κατέστρεψε την υγεία μας, με την μορφή ηδονισμών, όπως η λαιμαργία ή η κακή-ηδονιστική διατροφή, το τσιγάρο, η αρνητική ζωή και σκέψη γενικώς – και πάλι δηλαδή οι εγωισμοί μας. Κάθε αρνητικότητα είναι εγωισμός. Ακόμα και τα παιδιά που γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα υγείας, δεν είναι ‘θύματα’, είναι ανόητο να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Ο κάθε άνθρωπος δημιουργεί το μέλλον του και δημιουργεί και το σώμα του ακόμα, με τις πράξεις και τις σκέψεις του.

Βιώνουμε κατάθλιψη και πνευματικό ‘κλείσιμο’ ή αδιέξοδο; Κι αυτό είναι σαφής ένδειξη αρνητικού κάρμα, ενώ και πάλι είναι ο εγωισμός η αιτία, με τη μορφή τώρα του υλιστικού focus, της άρνησης για διαλογισμό και ξεπέρασμα των υλιστικών αγχών και κολλημάτων μας, την άρνηση για υπέρβαση της κατάστασής μας. Ο νόμος της εξέλιξης είναι αμείλικτος, δεν επιδέχεται την αντίσταση του εγωισμού. Αν προβάλουμε αντίσταση, απλά θα ασθενήσουμε σε κάποιο επίπεδο, φυσικό ή πνευματικό. Έτσι λοιπόν είναι σοφό να συντονιστούμε με τη ροή της εξέλιξης, με το να αγωνιζόμαστε να υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, καθώς εδώ στη γη βρισκόμαστε σε ένα πεδίο με βαρείς κραδασμούς, και με σώματα (και άρα και νου) με αρκετή αδράνεια, η οποία αντιστέκεται στη ροή της εξέλιξης. Σίγουρα η γη είναι ένα γυμναστήριο που σηκώνουμε πολλά βάρη, γι’ αυτό όμως έχουμε και τη δυνατότητα να χτίσουμε μεγαλύτερους πνευματικούς μύες, απ’ ότι αν βρισκόμασταν σε έναν πιο εκλεπτυσμένο πλανήτη.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να επισκεφτούμε κάποιον που κάνει αναδρομή σε προηγούμενες ζωές για να δούμε ποιο είναι το κάρμα μας. Πολύ απλά, οι συνθήκες που ζούμε στο τώρα είναι το αποτέλεσμα των παρελθοντικών πράξεών μας, τόσο στο απώτερο παρελθόν, όσο και πιο πρόσφατα. Το κάρμα μπορεί να εκδηλωθεί και άμεσα, μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Αν λοιπόν έχουμε έναν σύζυγο που μας φέρεται σκληρά, μας απατά κλπ, το πιθανότερο είναι να κάναμε κι εμείς τα ίδια. Τόσο απλό είναι το κάρμα, δεν είναι ένας ασαφής, ‘μεταφυσικός’ πνευματικός νόμος. Απλά εμείς πρέπει να μάθουμε να ξεσκεπάζουμε στον εαυτό μας τις ιδιοτέλειες, τα εγωιστικά κίνητρα που κρύβουμε στο είναι μας και τα οποία κινούν το νόμο του (αρνητικού) κάρμα.

If you want to know your past life, look into your present condition; if you want to know your future life, look at your present actions.
-Padmasambhava

«Αυτά που δεν καταφέρνουμε να ενσωματώσουμε
στη συνείδησή μας, έρχονται πίσω σε μας σαν μοίρα»