Επισκεφτηκα την εκθεση φωτογραφιας του φωτογραφου μοδας Χελμπουτ Νιουτον που φιλοξενειται στη Στεγη Γραμματων και Τεχνων μεχρι τις 3 Μαρτιου 2013 και αυτο που εκανε πραγματικα πολυ αισθηση ειναι οτι σχεδον σε ολες τις φωτογραφιες υπηρχε σεξουαλικο πειραγμα. Δεν ηθελε να υπονοησει κατι πιστευω ο Νιουτον, το εδειχνε ευθαρσως στο κοινο. Διαβαζω διαφορες κριτκες του εργου του, που λενε ποσο ανατρεπτικος ηταν, η οτι σοκαρε το κοινο. Υπερβολες θα ελεγα των πουριτανων κριτικων. Σιγουρα επεδιωκε να προκαλεσει κι ακομα να ασκησει κριτικη με τον τροπο του στον καταναλωτισμο. Χαρακτηριστικη ειναι για μενα η φωτογραφια ενος δακτυλιδιου γνωστου οικου κοσμηματων οπου ο φωτογραφος ειχε τη συλληψη να δειξει την παλαμη του χεριου με το δακτυλιδι μεσα στα αιματα γιατι μολις ειχε μαχαιρωσει ενα κοτοπουλο. Στη φωτογραφια αυτη ειναι το κοντραστ πολυ εντονο, ενα χερι περιποιημενο με μανικιουρ και στολισμενο με μπιζου να εχει μολις "εκτελεσει" το κοτοπουλο.
Ο ιδιος ελεγε "αυτό που κάνω φωτογραφίζοντας πρόσωπα, είναι να σαγηνεύω και να
διασκεδάζω. Ορισμένοι φωτογράφοι κάνουν τέχνη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς…
Εγώ είμαι απλώς ένας μισθωμένος εκτελεστής. Λατρεύω τη χυδαιότητα. Με
έλκει αφάνταστα η κακογουστιά, που τη θεωρώ πιο διεγερτική από το καλό
γούστο, το οποίο, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί παρά τυποποίηση του
βλέμματος".
Επισης δυο φωτογραφιες που δημιουργουν εντυπωσεις και βρισκονται στην εκθεση αυτη ειναι οτι στη μια βλεπουμε τεσσερις ψηλες, εντυπωσιακες γυναικες ντυμενες με τα παλτο τους να στηνονται αγερωχα και στη διπλανη φωτογραφια οι ιδιες ακριβως γυναικες, στην ιδια ποζα, γυμνες αυτη τη φορα, σαν αμαζονες, σαγηνευσουν χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια. Γενικα, ειχε προτιμηση στις ψηλες, γυμνασμενες αλλα με πλουσιες καμπυλες γυναικες που εκπεμουν δυναμικοτητα ακομα και γυμνες. Μαλιστα οταν τις φωτογραφιζε ορθιες φροντιζε να μην ακουμπουν με τα χερια τους τα μοντελα το σωμα τους ωστε να φαινονται οι καμπυλες τους καλυτερα.
Ο Νιούτον καταργει την πραγματικοτητα και εξυψωνει τον πόθο,
χρησιμοποιει το στοιχειο της βιας, του σαδομαζοχισμού. Πισω απο καθε του
λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη,
σεξουαλικά φορτισμένη.
Απο το φακο του εχουν περασει διασημα μοντελα οπως η αγαπημενη του Σιντυ Κροφορντ, η Ναομι Καμπελ, η Ελενα Κριστενσεν οπως και ηθοποιοι σαν την Κατριν Ντενεβ, Σαρλοτ Ραπλινγκ, Λιζ Τειλορ και τραγουδιστες σαν τη Μαντονα και το Λουτσιανο Παβαροτι.
Ειναι πολυ ενδιαφερον και αξιζει να το παρακαλουθησει καποιος ολο το βιντεο (διαρκει 50 λεπτα) το οποιο εχει γυρισει με μια καμερα η γυναικα του Νιουτον και προβαλλεται σε μια μικρη αιθουσα στο χωρο της εκθεσης. γιατι ετσι παιρνει μια γευση για τον ανθρωπο Νιουτον.
Ως αρνητικο εχω να σχολιασω το χωρο στον οποιο στεγαζεται η εκθεση αυτη. Πολυ ασφαλεια σε καθε οροφο που σε κανει να νιωθεις ασφυκτικα, απο το που θα παρεις το εισιτηριο σου μεχρι που θα πληρωσεις για το παρκιν του αυτοκινητου και μαλιστα να σε οδηγουν μεχρι την εξοδο! Eπισης, το εισιτηριο εισοδου ειναι τσιμπημενο για τις μερες που διανυουμε, αν και αυτο δεν απετρεψε τον κοσμο να επισκεφτει την εκθεση που ηταν αρκετος εκεινο το απογευμα Κυριακης που πηγαμε.
Οπως και να' ναι αξιζει μια βολτα μεχρι τη Στεγη Γραμματων και Τεχνων.
Some quotes: I hate good taste. It’s the worst thing that can happen to a creative person.
My job as a portrait photographer is to seduce, amuse and entertain
I like girls who are just starting. They have not been formed, they have no routine, they have not been in front of the camera.
The photographs don’t arouse me. All I can think about is the hard work it took to make them.
Some people’s photography is an art. Not mine. Art is a dirty word in photography. All this fine art crap is killing it already.
The point of my photography has always been to challenge myself, to
go a little further than my Germanic discipline and Teutonic nature
would traditionally permit me to.
