Δε χωρας πουθενα

Για μενα το πιο ροκ, ηλεκτρισμενο, θυμωμενο τραγουδι απο τις Τρυπες...Αυτη η ηλεκτρικη κιθαρα παιζει αγριεμενα, ειναι γεματη ενταση, απλα επιβαλεται να το ακουσεις μονο τερμα

Ο φοβος της οικειοτητας

Η θεωρία της Προσκόλλησης ή Δεσμού (Attachment theory) εξηγεί τη δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων καθώς και τις όποιες ανασφάλειες μπορεί να υπάρχουν σε αυτές, δηλαδη υποστηριζει ότι η σχέση που είχαμε ως βρέφη με τους γονείς μας ή με τους ανθρώπους που μας φρόντιζαν, παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα σχετιζόμαστε σε όλες τις σχέσεις μας στο μέλλον και κατά συνέπεια τι βαθμό οικειότητας θα θέλουμε να καλλιεργήσουμε μέσα σ’αυτές.
Υπαρχουν 4 βασικοί  τύποι προσκόλλησης, τέσσερις δηλαδή βασικοί τρόποι με τους οποίους σχετιζόμαστε με τους άλλους ως ενήλικες.
1ος τύπος: Αγχώδης /Tύπος Εμμονής «Θέλω να έχω απόλυτη συναισθηματική οικειότητα με τους άλλους αλλά συχνά βρίσκω ότι οι άλλοι είναι απρόθυμοι να έρθουν όσο κοντά όσο θα ήθελα. Δεν νιώθω άνετα όταν δεν έχω στενές σχέσεις αλλά μερικές φορές ανησυχώ ότι οι άλλοι δε με εκτιμούν τόσο όσο τους εκτιμώ εγώ».
2ος τύπος : Απορριπτικός- αποφευκτικός δεσμός:«Νιώθω άνετα χωρίς στενές συναισθηματικές σχέσεις. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να αισθάνομαι ανεξάρτητος και  αυτάρκης και προτιμώ να μη βασίζομαι στους άλλους ή να αφήνω τους άλλους να βασίζονται σε  μένα».
3ος τύπος : Φοβικός-αποφευκτικός δεσμός:«Νιώθω άβολα να έχω στενές σχέσεις με άλλους. Θέλω  συναισθηματικά στενές σχέσεις αλλά το βρίσκω δύσκολο να εμπιστευόμαι ή να βασίζομαι πάνω τους. Κάποιες φορές ανησυχώ ότι θα πληγωθώ εάν αφήσω τον εαυτό μου να έρθει πολύ κοντά με κάποιον».
4ος τύπος:  Ασφαλής δεσμός:«Είναι σχετικά εύκολο για μένα να έχω στενές συναισθηματικές σχέσεις . Νιώθω άνετα να βασίζομαι στους άλλους και να βασίζονται σε μένα. Δεν ανησυχώ ότι θα μείνω μόνος/η ή ότι οι άλλοι δε με αποδέχονται».
Ο αγχώδης/τύπος εμμονής είναι και ο πιο εξαρτητικός της παρέας. Υπολογίζεται ότι το ένα δέκατο των ανθρώπων διαμορφώνουν αυτό τον τύπο προσκόλλησης. Επιθυμία τους είναι να έχουν πολύ στενές σχέσεις αλλά αισθάνονται ότι κανείς δεν είναι ποτέ τόσο κοντά τους όσο θα ήθελαν να είναι. Χωρίς οικείες σχέσεις, αισθάνονται μοναξιά και δυσφορία.
Αναζητούν την απόλυτη δέσμευση και συνεχή στοργή. Συχνά τείνουν να εξιδανικεύουν τους συντρόφους , να έχουν έντονο φόβο εγκατάλειψης  κι όταν τελειώνει μια σχέση, βρίσκουν εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχτούν το γεγονός. Όσον αφορά τη σεξουαλική ζωή αρέσκονται στην ανοιχτή έκφαση στοργής, τις αγκαλιές και τα τα χάδια σε αντίθεση με τον  Αποφευκτικό τύπο  που προτιμά λιγότερες συναισθηματικές εκδηλώσεις όπως θα δούμε παρακάτω.
Περίπου το ένα πέμπτο των ανθρώπων σχετίζονται με τους άλλους αποφευκτικά/ απορριπτικά. Οι άνθρωποι αυτοί τείνουν να χρειάζονται  να είναι αυτάρκεις και αποφεύγουν να βασίζονται σε άλλους ή να αφήνουν να βασίζονται πάνω τους.
Πολλές φορές υποθέτουν ότι οι άλλοι θα είναι εχθρικοί ή απορριπτικοί και επειδή ακριβώς περιμένουν αυτή την αντιμετώπιση, ανταποδίδουν προκαταβολικά επιδεικνύοντας αποστασιοποίηση ή καυστικότητα και ισχυρογνωμοσύνη. Όσον αφορά τη σεξουαλική ζωή, η γυναίκα-αποφευκτική τείνει να μην έχει πολλούς συντρόφους ενώ ο άνδρας είναι πιο ενεργός. Πάντως και τα δύο φύλα τείνουν να μην ευνοούν τη ρομαντική πλευρά του σεξ προτιμώντας πρακτικές που περιλαμβάνουν λιγότερη συναισθηματική επαφή.
Ο Φοβικός-Αποφευκτικός τύπος παρατηρείται στο  ένα πέμπτο των ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για τις κοντινές σχέσεις. Από τη μία θέλουν συναισθηματικά στενές σχέσεις, από την άλλη, δεν μπορούν να εμπιστευτούν εύκολα ή να βασιστούν στους άλλους. Ο τρόπος συσχετισμού με τους άλλους είναι κάπως απρόβλεπτος και συχνά έχουν αρνητικές εντυπώσεις όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τους συντρόφους τους.
Ο Ασφαλής τύπος προσκόλλησης συναντάται στο 50% των ανθρώπων. Τα άτομα με ασφαλή τύπο, μπορούν εύκολα να πλησιάσουν τους άλλους σε μια σχέση και να χαρούν την οικειότητα. Δεν έχουν δυσκολία στο να βασίζονται στους άλλους και επιτρέπουν να βασίζονται πάνω τους.
Ταυτόχρονα,  δεν ανησυχούν για το αν θα γίνουν αποδεκτοί ή για το αν θα μείνουν μόνοι.  Τα ζευγάρια στα οποία και οι δύο σύντροφοι έχουν ασφαλή τύπο προσκόλλησης, έχουν και τις λιγότερο αρνητικές σχέσεις-λιγότερη κριτική, λιγότερες διαμάχες και περισσότερη αποδοχή, κατανόηση και φιλικότητα.
Με βάση τη θεωρία της προσκόλλησης, παρατηρούμε ότι αυτό που κοινά ονομάζουμε «φόβος της οικειότητας» προέρχεται ουσιαστικά από δύο άλλους φόβους οι οποίοι ίσως έχουν δημιουργηθεί από τις πρώτες κιόλας σχέσεις με τους γονείς μας και πιθανώς ενισχυθηκε από μετέπειτα εμπειρίες: τον φόβο της απόρριψης / εγκατάλειψης και τον φόβο ότι θα γίνουμε αντικείμενο ελέγχου και εισβολής από τον άλλο με  αποτέλεσμα να χάσουμε τον εαυτό μας. Όταν οι φόβοι αυτοί ενισχυθούν, μπορεί να αποκτήσουν τεράστιες διαστάσεις , με αποτέλεσμα το άτομο, να αποφεύγει τη σύναψη στενών σχέσεων.
- Γι' αυτο ας προσπαθησουμε να εντοπισουμε ποιοί παράγοντες μας αποτρέπουν από τα να αισθανομαστε άνετα με την οικειότητα και επίσης να καθορισουμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε από μια σχέση.
- Ας κατανοήσουμε ότι αυτό που συντηρεί τους φόβους μας είναι ότι πιθανώς δεν ξέρουμε πώς να τους χειριστουμε. Για παράδειγμα, όσον αφορά το φόβο της εγκατάλειψης/απόρριψης , όσο ζητάμε την επιβεβαίωση των άλλων για να καθορίσουμε τη δική μας αξία, τόσο περισσότερο θα αισθάνομαστε «χαμηλή αυτοεκτίμηση» όταν η επιβέβαιωση δε μας προσφέρεται. Αντίθετα, όταν η αυτοεκτίμηση πηγάζει από μέσα μας, δεν θα παίρνουμε την απόρριψη τόσο προσωπικά ούτε θα χρειάζομαδτε τους άλλους για να νιώσουμε ότι αξίζουμε.
- Εάν συχνά υπαρχει φοβος ότι οι άλλοι θα μας ελέγξουν, ή θα μας «πνίξουν» με αποτέλεσμα να χάσουμε τον εαυτό μας κι έτσι κρατάμε απόσταση στις σχέσεις σας, ας μιλήσουμε στον/στην  σύντροφό σας για τα θέλω μας και να θεσουμε τα όρια μας ξεκάθαρα. Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε να γίνει αυτό που φοβομαστε και ταυτόχρονα να έχουμε υγιείς, ισορροπημένες σχέσεις.

- απο www.happymind.gr-

Not seeing is a flower.

• 見ぬが花。
  • Minu ga hana.
  • Literally: Not seeing is a flower.
  • Meaning: Reality can't compete with imagination.

Natasha's Element

Πρεπει να ειναι το τριτο αρθρο που γραφω για μενα και το ποδηλατο. Απο το καλοκαιρι ξεκινησα ποδηλαταδες στην παραλια της Ν. Μακρης με το παλιο μου mountain bike ωσπου πηρα την αποφαση τον περασμενο Οκτωβρη να παρω ενα ποδηλατο και για την Αθηνα. Δεν ειχα καμια εμπειρια του πως ειναι να κανεις ποδηλατο στην πολη, και σιγουρα δε συγκρινονται οι ησυχοι δρομοι της Μακρης με τους θορυβωδεις, συνηθως μποτιλιαρισμενους δρομους της Αθηνας, αλλα κατι οι συνεχεις απεργιες των μεσων μεταφορας εκεινη την περιοδο, κατι η κινηση στους δρομους, κατι η παροτρυνση της παρεας μου, ε, μου πηρα ποδηλατο..
Την προηγουμενη εβδομαδα αφου εκανα κατι δουλειες πηγα βολτα στον Εθνικο κηπο. Ο καιρος ηταν μελαγχολικος, ειχε συννεφια με ζεστη, ολα καλα για μια βολτα. Πηρα τον χυμο μου στο καφενειο του κηπου. Εκει που καθομουν περασε ενα γκρουπ με Γαλλους τουριστες και ο καφετζης τους χαιρετουσε με πλατυ χαμογελο. Ενω μια Φιλιπινεζα εκανε βολτα το σκυλο της κυριας της, ηρθε μια τουριστρια προχωρημενης ηλικιας στο καφενειο και παρηγγειλε καφε με κρασι λευκο...
Συνεχισα τη βολτα μου στα μονοπατια του κηπου. Ενας κηπουρος κουρευε το γκαζον, παιδια επαιζαν στην παδικη χαρα, αλλα παιδακια μαζι με τις μητερες τους χαζευαν τις νεροχειλωνες στη λιμνουλα, ενω καποιοι αλλοι εκαναν τη γυμναστικη τους τρεχοντας στον κηπο.

Εφυγα απο τη πλευρα της Στησιχωρου και μου ηρθαν οι πρωτες ψιχαλες. Ειπα μετα να διασχισω και το αλσος Παγκρατιου ποδηλατωντας αλλα σε μια γωνια πετυχα καμποσους κυριους να στοιχηματιζουν παιζοντας μπαρμπουτι και ειχαν κανει καταληψη του χωρου. Ετσι εκανα μεταβολη.
Η ψιχαλα εγινε ανοιξιατικη μπορα, ομως πολυ το ευχαριστηθηκα που πιτσιλιστικα..ανοιξη!  

Κανοντας ορθοπεταλιες μεχρι την τραπεζα

Τι ομορφο που ειναι να σε ξυπνουν τα τιτιβισματα των πουλιων το πρωι και το θροισμα που κανουν οι πευκοβελονες...Το δωματιο μου βλεπει στον ακαλυπτο οπου υπαρχει ενα πολυ ψηλο πευκο και ειναι τοπος συναθροισης των πουλιων της γειτονιας.
 Ξεκινησα τη μερα μου με μια πρωινη βολτα με το ποδηλατο μεχρι το κεντρο γιογκα που πηγαινω. Ειχε μια ψυχρουλα ο αερας καθως κατηφοριζα προς το Παγκρατι αλλα πλησιαζοντας προς το κεντρο ηταν φανερο οτι δε χρειαζοταν το μπουφαν. Η ανοιξη εχει μπει για τα καλα πια. Αφου καναμε ενα πολυ ομορφο μαθημα με το δασκαλο, βγηκα απο το μαθημα αναζοωγονημενη, ετοιμη να συνεχισω τη βολτα μου. Εφτασα στο Θησειο οπου εκανα μια σταση σε ενα καφε. Απολαυσα το χυμο μου κατω απο τον ζεστο πρωινο ηλιο. Επρεπε ομως να παω στην τραπεζα για κατι δουλειες που ειχα και επρεπε να βιαστω.
Μπαινοντας μεσα στην τραπεζα, πηρα το χαρτακι της προτεταιροτητας και περιμενα. Ειχε μια απιστευτη ουρα λογω του οτι ηταν 2 του μηνα και ειχαν μαζευτει οι συνταξιουχοι. Μαλιστα μια, φτανοντας στο ταμειο ανεμιζε στον αερα το χαρτακι και το ακουμπαει με δυναμη στο γκισε λες και ειχε τεθει θεμα αμφισβητησης της σειρας της...Ενας αλλος κυριος φωναζε στην ταμια, "χτυπα γρηγορα τα νουμερα, εχουν φυγει οι περισσοτεροι, αντε να παρουμε σειρα...". Βαθια αναπνοη εγω.
Στο μεταξυ ειχε δημιουργηθει μια ουρα στην εισοδο της τραπεζας κυριως απο ηλικιωμενους ανθρωπους οι οποιοι δεν μπορουσαν να καταλαβουν τις οδηγιες που τους εδινε η φωνη απο το μηχανημα ελεγχου που βρισκεται στην πορτα και να φωναζουν τους υπαλληλους να τους ανοιξουν..
Στο γκισε της ρεσεψιον ηταν μια κυρια μαζι με την κορη της κι ηθελε να ανοιξει ενα κοινο λογιαριασμο στην τραπεζα και ελεγε σε μενα που περιμενα ορθια μπροστα στο γκισε, και σε μια γιαγια οτι προηγειται κι οτι καθοταν σε ενα αλλο σημειο γι αυτο δεν την ειχαμε δει. Η ρεσεψιονιστ της ειπε, " περιμενετε, ειμαστε ολοι κουρασμενοι", "κυρια μου εσεις καθεστε", της απαντα, "ειμαστε κουρασμενοι ψυχικα, εχω πολυ δουλεια και τρεχω συνεχεια" της ειπε, "αμ, εμεις τι κανουμε δεν ειμαστε κουρασμενοι ψυχικα?" λεει η κυρια αυτη. Ε, τοτε πεταγομαι κι εγω και λεω "συγγνωμη ηρθαμε εδω για να κανουμε διαγωνισμο ποιος εχει κουραστει περισσοτερο? αν ειναι δυνατον!"
Καποια στιγμη τελειωσα κι εγω απο εκει απηυδησμενη με την γκρινια του Ελληνα που πλεον εχει φτασει στο αποκορυφωμα. Πραγματικα δε χρειαζεται να επιβαρυνουμε την κατασταση διοχετευοντας τοση αρνητικοτητα. Η ψυχικη ευφορια που σου δημιουργουν οι ορθοπεταλιες ειναι ο,τι χρειαζεται για να αντιμετωπισεις συναλλαγες με το δημοσιο η τραπεζες...