Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

The 4 possible husbands & wives / Men vs Women



Ο φόβος και η αμάθεια του μοιράσματος


«Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος αν σκέφτεσαι πάντα μόνο τον εαυτό σου. Μέχρι να κάνεις χώρο στη ζωή σου για κάποιον εξίσου σημαντικό με σένα, για τον εαυτό σου πάντα θα ψάχνεσαι και θα είσαι χαμένος»
Και είναι φορές που αναρωτιέμαι, πολύ αναρωτιέμαι, αν γι’ αυτό φταίει το χιλιοειπωμένο «Μας έχουν μεγαλώσει εγωιστικά».
Ίσως φταίει και αυτό. Η διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει η γενιά μας, έγινε από μια γενιά καταπιεσμένη, στερημένη, αλλά συγχρόνως και μια γενιά που πίστευε ακόμη στα παραμύθια – μ’ αυτά μεγάλωσε άλλωστε- , πίστευε ακόμη στην ύπαρξη του happy end. Τι πήγε λοιπόν τόσο στραβά;
Και ερχόμαστε εμείς στο σήμερα και με μεγάλη ευκολία ρίχνουμε εκεί το φταίξιμο. Αποποιούμαστε ευθυνών. Μας μεγάλωσαν εγωιστικά. Είμαστε καλοπερασάκηδες, μας αρέσει η ευκολία, δεν θέλουμε να ζοριζόμαστε. Στα ζόρια προτιμούμε να φεύγουμε. Δεν έχουμε χρόνο για ζόρια. Επειδή έτσι μας μάθανε. Δεν φταίμε εμείς. Έχει περάσει στο DNA μας αυτή η στάση ζωής. Είναι βολικό να λέμε ότι δεν γίνεται να αλλάξουμε, επειδή απλώς αυτό μας μάθανε.
Ναι αυτό θα μπορούσε να είναι δικαιολογία, η απολογία μας  για την συμπεριφορά μας, αν ήμασταν 20χρονών και μας έπαιρνε ακόμη να φερόμαστε ως κακομαθημένα παιδιά. Μεγαλώνοντας όμως, μήπως πρέπει να δούμε την αλήθεια; ..
Δεν είμαστε πια παιδιά. Έχουμε φύγει απ’ το καταφύγιο του σπιτιού της οικογενείας. Έχουμε φύγει απ’ το μικρόκοσμο της.
Και έχουμε μπει σε μια άγνωστη θάλασσα, με άγνωστους ανθρώπους. Ανθρώπους πολύ διαφορετικούς απ’ όσους είχαμε γνωρίσει και συναναστραφεί. Ανθρώπους που θα μας γοητεύσουν, ανθρώπους αποκρουστικούς. Ανθρώπους μαθήματα. Ανθρώπους εμπειρίες. Ανθρώπους που θα μας συγκλονίσουν και δυστυχώς, ανθρώπους που θα μας πληγώσουν.
Και εκεί ακριβώς, με πρόφαση την εγωιστική μας ανατροφή, φτιάχνουμε και κλεινόμαστε σε ένα δικό μας μικρόκοσμο που χωράει μόνο εμάς, το βόλεμα μας, σε ένα μικρόκοσμο όπου εκεί μπορούν να καλυφθούν αποκλειστικά και μόνο οι δικές μας ανάγκες.
Και κάνουμε τον εαυτό μας να πιστέψει, τον πείθουμε πως πραγματικά αυτή είναι η λύση, αυτό είναι το σωστό, ότι ουσιαστικά αυτή η αντιμετώπιση και στάση ζωής είναι η επιλογή μας, το πιστεύω μας. Αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια, αυτό που είναι ολοκάθαρο.
Ο μικρόκοσμος μας, αυτός ο αποστειρωμένος κύκλος που κλείσαμε μέσα τον εαυτό μας, δεν φτιάχτηκε γιατί αυτή ήταν η ανατροφή μας, γιατί αυτό ήταν που μάθαμε. Φτιάχτηκε είτε βιαίως, είτε σταδιακά, από φόβο.
Από τον φόβο μας πως σ’ αυτή την άγνωστη θάλασσα θα κολυμπήσουμε και πάλι δίπλα σε ανθρώπους που θα μας πληγώσουν, που θα μας κάνουν δυστυχείς.
Και έτσι εγκαταλείπουμε το κολύμπι, την μάχη, την προσπάθεια και αφηνόμαστε να βουλιάξουμε. Να βουλιάξουμε μέσα στο μικρόκοσμό μας. Να ταμπουρωθούμε στο οχυρό μας. Αυτό που φροντίζουμε να μας καλύπτει όλες τις ανάγκες. Τόσο ώστε να νιώθουμε αυτάρκεις, τόσο που να μην έχουμε ανάγκη κανένα.
Νομίζουμε ότι το οξυγόνο σ’ αυτό το οχυρό δεν είναι αρκετό για να το μοιραστούμε με κάποιον άλλο. Νιώθουμε εισβολή την συνύπαρξη, κλοπή του οξυγόνου μας,  λες και η συνύπαρξη στριμώχνει τις αναπνοές. Είναι ο φόβος και η αμάθεια του μοιράσματος. Η συνήθεια του μη μοιράσματος.
Δεν πιστεύουμε πια στους πρίγκιπες. Αρνούμαστε να γίνουμε εμείς πρίγκιπες που θα πολεμήσουν με δράκους ή πιο απλά θα δώσουν το φιλί που θα λύσει τα μάγια.
Μετά από τόσο κολύμπι θα έπρεπε να είχαμε πιάσει το νόημα. Ναι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα μας πληγώσουν. Ναι θα κάνουμε λάθος επιλογή έχοντας ψάξει την ευτυχία και την ολοκλήρωση σε λάθος μέρη.
Και αυτό είναι το νόημα. Έχουμε πια την εμπειρία να αναγνωρίσουμε πότε έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο- πιθανότητα ευτυχίας και πότε έχουμε άνθρωπο που θα μας ανακατέψει. Τα λάθη μας, οι λάθος επιλογές μας είναι αυτές που θα οδηγήσουν μοιραία τελικά στη σωστή επιλογή, στην ολοκλήρωση.
Τα λάθη δεν έγιναν για να εγκαταλείψουμε, για να κλειστούμε σε έναν εγωκεντρισμό, για να πολεμήσουμε κάθε ευκαιρία ευτυχίας που έρχεται μπροστά μας.
Τα λάθη έγιναν για να μάθουμε, να εκτιμήσουμε, ακόμη και να καταλάβουμε τελικά τι είναι αυτό που μας ολοκληρώνει, ποια είναι η εικόνα της ευτυχίας που μας ταιριάζει.
Η πιο σημαντική φάση της ωρίμανσης είναι η φυγή απ’ τον εγωκεντρισμό και το άνοιγμα της πόρτας στην κατανόηση των σχέσεων με τους άλλους.
Δεν μπορούμε να αρνούμαστε και να υποκρινόμαστε πως δεν έχουμε ανάγκη κανέναν, ότι μόνοι είναι που θέλουμε να πορευτούμε, μόνο και μόνο για να επαληθεύσουμε την υπόγεια αυτή εντολή – άρνησης ανοίγματος χώρου για την ευτυχία – την μεταμφιεσμένη σε φόβο.
Ένας άνθρωπος είναι ώριμος μόνο όταν αποκτήσει την ικανότητα και την προθυμία να δει τον εαυτό του σαν κάποιον μαζί με άλλους και να συμπεριφέρεται στους άλλους όπως θα ήθελε να συμπεριφέρονται σ’ αυτόν.
Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει.
 -posted on life relationshops blog-

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Release yourself with forgiveness

 

No matter what happens to you, you have a choice as to how to interpret it. You will make that choice—consciously or subconsciously. You can focus on the body’s drama—your friend’s hurtful words, her mistake, her betrayal. But if you do, you won’t be able to escape the emotional experience of being at the effect of her words. By choosing to focus on the material drama, particularly the drama of guilt, you increase your attachment to the material plane and thus your vulnerability to its dysfunctions. You forgive because you wish to stay above the dramas of the material world, particularly the drama of your addiction.

Your alternative choice is to focus on the innocence in your friend—on her divine reality that is beyond, and truer, than her bodily self. All of us are made of love, yet all of us make mistakes. In detaching from an overemphasis on someone else’s mistakes, you detach from an overemphasis on your own. As you reach across the wall of separateness—and there is no wall thicker than the wall of judgement—then the wall comes down. That is the miracle of forgiveness.

Forgiveness is selective remembering, a conscious choice to look beyond guilt to innocence. In common parlance, it usually amounts to simply cutting people more slack. This serves you. Judgement and blame put stress on the body of whoever is doing the judging and blaming, and stress is the time bomb at the centre of your addiction. It is in “staying above” the drama of the body that you dwell more harmoniously within it. Your body was not created to bear the burden of your over attachment to it, but was created as a container for the light of your spirit. It will more easily remember how to function perfectly when you remember the perfection in everyone.

As you forgive others, you begin to forgive yourself. As you stop focusing on their mistakes, you will stop punishing yourself for your own. Your ability to release what you think of as the sins of others will free you to release yourself, putting down the weapon with which you punish yourself so savagely. Forgiveness releases the past to divine correction and the future to new possibilities. Whatever it was that happened to you, it is over. It happened in the past; in the present, it does not exist unless you bring it with you. Nothing anyone has ever done to you has permanent effects, unless you hold on to it permanently.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Gnossienne = Επίγνωση



Aλλοκοτη αισθηση ειχε η χθεσινη βραδια, ενιωσα καποια στιγμη οτι ο ουρανος ειχε πεσει να με πλακωσει...ειναι μια κατασταση αγχους που με κυριευει εδω και καποιο καιρο -κι οχι μονο εμενα φανταζομαι.
Κι εκει που περιπλανιομουν νιωθοντας χαμενη μπαινω σε ενα στενακι της Ερμου χαμηλα για να ακουσω τι μουσικες επαιζε ενα μπαρ εκει. Κι ακουσα αυτη τη διασκευη του Σατι απο Chicha libre...κι αμεσως αναθαρρησα. Ναι, θα υπαρχει καμπη στη ζωη μας αλλα ερχεται παντα κι η ανακαμψη σκεφτηκα. Αποχαιρετησα την παρεα μου γλυκα και πηρα το δρομο για το σπιτι νιωθοντας μια ανακουφιση...

Και τι λεει η Wikipedia για τη λεξη "gnossienne":
Satie's coining of the word "gnossienne" was one of the rare occasions when a composer used a new term to indicate a new "type" of composition. Satie had and would use many novel names for his compositions ("vexations", "croquis et agaceries" and so on). "Ogive," for example, had been the name of an architectural element until Satie used it as the name for a composition, the Ogives. "Gnossienne," however, was a word that did not exist before Satie used it as a title for a composition. The word appears to be derived from "gnosis"; Satie was involved in gnostic sects and movements at the time that he began to compose the Gnossiennes.[1] However, some published versions claim[1] that the word derives from Cretan "knossos" or "gnossus" and link the Gnossiennes to Theseus, Ariadne and the Minotaur myth. Several archeological sites relating to that theme were famously excavated around the time that Satie composed the Gnossiennes.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Θετική προσέγγιση


1. Χαμογελάστε.
Το χαμόγελο, δημιουργεί σε εσάς και τους ανθρώπους γύρω σας μια πιο θετική διάθεση. Μάλιστα, λειτουργεί ακόμα και όταν δεν έχετε διάθεση να χαμογελάσετε. Απλά προσπαθήστε να χαμογελάσετε για 30 δευτερόλεπτα αν αισθάνεστε λίγο αρνητικός και δείτε τι συμβαίνει.
2. Δώστε μια αληθινή φιλοφρόνηση.
Οι φιλοφρονήσεις είναι κάτι το φοβερό. Αλλά πρέπει να είναι αληθινές. Βεβαιωθείτε ότι το εννοείτε πραγματικά, διαφορετικά μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, καθώς η ανειλικρίνεια σας θα είναι πασιφανής. Βρείτε κάτι το απροσδόκητο – σαν το καλό γούστο στη μουσική, στις ταινίες ή τα ρούχα -κάτι που είναι σημαντικό για το άλλο άτομο, κάτι που να δείχνει την εκτίμηση σας.
 
3. Αγκαλιές.
Μια αγκαλιά είναι, ακριβώς όπως και χαμόγελο, ένα απλό φυσικό πράγμα που μπορεί να κάνει τον καθένα να αισθάνεται λίγο καλύτερα. Οι άνθρωποι αγαπούν τις αγκαλιές.
4. Ενθαρρύνετε κάποιον.
Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στον κόσμο. Μπορεί να το ακούσετε από τους ανθρώπους γύρω σας ή να λάβετε πολύ αρνητικότητα από την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Πολλοί θα παραιτηθούν από το να κάνουν κάτι που επιθυμούν, επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα της αποθάρρυνσης. Έτσι κι εσείς ενάντια στο πνεύμα των καιρών, να αποτελείτε την εξαίρεση και να ενθαρρύνετε τους ανθρώπους να πιστέψουν στον εαυτό τους και αυτό που θέλουν να κάνουν.
5. Αλλάξτε τον τρόπο που αισθάνεστε.
Τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά. Έτσι, για να εξαπλωθεί η θετικότητα, μάθετε πώς μπορείτε να δημιουργείτε και να διατηρείτε μια θετική στάση, μια αισιόδοξη διάθεση. Μάθετε πώς να μην σας «παίρνει από κάτω». Εκτός αυτού, όταν χαμογελάτε, μπορείτε να εκτιμήσετε τη ζωή περισσότερο, να ενεργείτε όπως θα θέλατε να αισθάνεστε, να ρωτάτε καλύτερες ερωτήσεις και να ανακαλείτε θετικές αναμνήσεις ώστε να έχετε μία συναισθηματική ανάταση.
6. Βοηθήστε κάποιον με πρακτικό τρόπο.
Ίσως δεν είναι η ενθάρρυνση αυτό που χρειάζεται. Ίσως είναι μια πρακτική λύση. Έτσι, βοηθήστε κάποιον όταν το έχει ανάγκη. Ή εξυπηρετείστε τον με το αυτοκίνητό σας. Ή αν χρειάζεται ενημέρωση για κάποιο θέμα, προσπαθήστε να βρείτε μια λύση μέσω του Google ή συζητώντας με ανθρώπους που γνωρίζετε.
 
7. Απλά ακούστε.
Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν οποιαδήποτε βοήθεια. Θέλουν μόνο κάποιον να τους ακούσει κι αυτό τους βοηθά να αντιληφτούν καλυτέρα πως έχουν τα πράγματα. Μπορεί να μην μοιάζει πολύ με βοήθεια, αλλά μπορεί να είναι μια τεράστια στήριξη για κάποιον που το χρειάζεται. Είναι σημαντικό να είστε πλήρως εκεί – μην κάθεστε εκεί και σκέφτεστε κάτι άλλο – και να ακούτε τον συνομιλητή σας.
8. Βάλτε τα πράγματα σε μια προοπτική για εσάς.
Είναι εύκολο να μπλεχτείς μέσα στο πρόβλημα και τελικά να δημιουργήσεις ένα βουνό από ένα μικρό εμπόδιο. Αλλά μπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας δημιουργώντας μια προοπτική για εσάς. Οι δύο σας -εσείς κι εαυτός σας- μπορεί να μιλήσετε γι ‘αυτό, ίσως γελάσετε ή ακόμη και να βρείτε την κρυμμένη ευκαιρία στο πρόβλημα, εκεί που πριν λίγο νοιώθατε σχεδόν ότι ο ουρανός σας έχει έρθει στο κεφάλι.
9. Ακούστε θετική μουσική.
Η ανορθωτική μουσική είναι βέβαια ένας πολύ καλός τρόπος για να ενισχυθεί η δική σας διάθεση. Μπορείτε να κάνετε το ίδιο για τους ανθρώπους γύρω σας. Βάλτε ένα πραγματικά θετικό τραγούδι όταν νιώθετε άσχημα. Ή στείλτε ένα link για ένα βίντεο στο Youtube.
10. Κάντε μια τυχαία πράξη καλοσύνης.
Απλά να κρατήσετε την πόρτα για ή να δείξετε το δρόμο σε κάποιον που τον έχασε, είναι ένας τρόπος για να μοιράσετε θετικότητα. Είναι πάντα ωραίο όταν κάποιος που δεν γνωρίζετε καν, κάνει κάτι ευγενικό για σας.
11. Μεταδώστε την θετικότητα.
Εάν ένας φίλος ή άγνωστος μοιράσει σε εσάς ένα κομμάτι της θετικότητας, τότε με κάποιο τρόπο να συνεχίσετε τη μετάδοση κι εσείς. Διαδώστε την θετικότητα σε ένα άλλο πρόσωπο και δημιουργείστε μία αυξητική πορεία θετικότητας ώστε να αναπτυχθεί και να επεκταθεί στον κόσμο σας. Λειτουργείστε σαν ντόμινο θετικότητας!

Και κατι ακομα

My job is to choose what kind of day I am going to have.
''Enjoy your life as if you live only today.'' J.Kleykamp


My job is to choose what kind of day I am going to have.


Today I can complain because the weather is rainy or I can be thankful that the grass is getting watered for free.

Today I can feel sad that I don't have more money or I can be glad that my finances encourage me to plan my purchases wisely and guide me away from waste.

Today I can grumble about my health or I can rejoice that I am alive.

Today I can lament over all that my parents didn't give me when I was growing up or I can feel grateful that they allowed me to be born.

Today I can cry because roses have thorns or I can celebrate that thorns have roses.

Today I can mourn my lack of friends or I can excitedly embark upon a quest to discover new job relationships.

Today I can whine because I have to go to work or I can shout for joy because I have a job to go to!

Today I can complain because I have to go to school or eagerly open my mind and fill it with knowledge and adventure.

Today I can dejectedly murmur because I have housework to do or I can feel grateful for shelter for my mind, body and soul.
Today stretches ahead of me, waiting to be shaped, and here I am, the sculptor who gets to do the shaping. What today will be like is up to me. And I shall decide what kind of day I shall have!"