Τhe BIG picture , by nat

Την εχουμε δει ποσες και ποσες φορες την ταινια αυτη..Ειναι φοβερο το πως ρεει σα γαργαρο νερο η υποθεση του εργου, οπως κυλαει κι η παιδικη μας ζωη γρηγορα και ξαφνικα τσουπ ειμαστε "ενηλικοι¨. Ειμαστε?
Η απλα εχουμε φορεσει το κοστουμι και προχωραμε σαν το Τζος στο τελος της ταινιας οπου περπαταει με αυτο το τεραστιο κοστουμι και ειναι αυτο που λεμε οτι τα ρουχα κρεμονται πανω του..
Ποσα στρωματα-ρουχα φορτωνομαστε σε εκεινη την τρυφερη ηλικια;, των γονιων μας, των παππουδων μας, του σογιου μας, του σχολειου μας, της θρησκειας μας κλπ, και μιμουμαστε συμπεριφορες και μετα καλουμαστε να μπουμε και εμεις ενεργα στο κοινωνικο συνολο κανοντας τους μεγαλους. Γιατι πραγματικα η ωριμανση -και αν το παμε και λιγο πιο περα η αυτογνωσια -θελει συνεχη δουλεια και περναμε απο πολλα σταδια για να φτασουμε στην ωριμοτητα. Εχουμε ολοι μας αρκετα ψυχικα τραυματα που πρεπει να τα δουμε και να τα αποδεκτουμε. Και τι ειναι ωριμοτητα? να εισαι σε αεναη επαφη με το παιδι που εισαι μεσα σου και να το προσεχεις. Και ο,τι δυσκολιες κι αν περνας σε αυτον τον υλικο κοσμο, να φερνεις στο νου σου αυτη τη ζεστασια που εχεις μεσα σου οπως οταν ησουν παιδι.

Το πειρακτήρι Χέλμουτ Νιούτον

Επισκεφτηκα την εκθεση φωτογραφιας του φωτογραφου μοδας Χελμπουτ Νιουτον που φιλοξενειται στη Στεγη Γραμματων και Τεχνων μεχρι τις 3 Μαρτιου 2013 και αυτο που εκανε πραγματικα πολυ αισθηση ειναι οτι σχεδον σε ολες τις φωτογραφιες υπηρχε σεξουαλικο πειραγμα. Δεν ηθελε να υπονοησει κατι πιστευω ο Νιουτον, το εδειχνε ευθαρσως στο κοινο. Διαβαζω διαφορες κριτκες του εργου του, που λενε ποσο ανατρεπτικος ηταν, η οτι σοκαρε το κοινο. Υπερβολες θα ελεγα των πουριτανων κριτικων. Σιγουρα επεδιωκε να προκαλεσει  κι ακομα να ασκησει κριτικη με τον τροπο του στον καταναλωτισμο. Χαρακτηριστικη ειναι για μενα η φωτογραφια ενος δακτυλιδιου γνωστου οικου κοσμηματων οπου ο φωτογραφος ειχε τη συλληψη να δειξει την παλαμη του χεριου με το δακτυλιδι μεσα στα αιματα γιατι μολις ειχε μαχαιρωσει ενα κοτοπουλο. Στη φωτογραφια αυτη ειναι το κοντραστ πολυ εντονο, ενα χερι περιποιημενο με μανικιουρ και στολισμενο με μπιζου να εχει μολις "εκτελεσει" το κοτοπουλο.
Ο ιδιος ελεγε "αυτό που κάνω φωτογραφίζοντας πρόσωπα, είναι να σαγηνεύω και να διασκεδάζω. Ορισμένοι φωτογράφοι κάνουν τέχνη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς… Εγώ είμαι απλώς ένας μισθωμένος εκτελεστής. Λατρεύω τη χυδαιότητα. Με έλκει αφάνταστα η κακογουστιά, που τη θεωρώ πιο διεγερτική από το καλό γούστο, το οποίο, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί παρά τυποποίηση του βλέμματος".
Επισης δυο φωτογραφιες που δημιουργουν εντυπωσεις και βρισκονται στην εκθεση αυτη ειναι οτι στη μια βλεπουμε τεσσερις ψηλες, εντυπωσιακες γυναικες ντυμενες με τα παλτο τους να στηνονται αγερωχα και στη διπλανη φωτογραφια οι ιδιες ακριβως γυναικες, στην ιδια ποζα, γυμνες αυτη τη φορα, σαν αμαζονες, σαγηνευσουν χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια. Γενικα, ειχε προτιμηση στις ψηλες, γυμνασμενες αλλα με πλουσιες καμπυλες γυναικες που εκπεμουν δυναμικοτητα ακομα και γυμνες. Μαλιστα οταν τις φωτογραφιζε ορθιες φροντιζε να μην ακουμπουν με τα χερια τους τα μοντελα το σωμα τους ωστε να φαινονται οι καμπυλες τους καλυτερα.

Ο Νιούτον καταργει την πραγματικοτητα και εξυψωνει τον πόθο, χρησιμοποιει το στοιχειο της βιας, του σαδομαζοχισμού. Πισω απο καθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη.

 Απο το φακο του εχουν περασει διασημα μοντελα οπως η αγαπημενη του Σιντυ Κροφορντ, η Ναομι Καμπελ, η Ελενα Κριστενσεν οπως και ηθοποιοι σαν την Κατριν Ντενεβ, Σαρλοτ Ραπλινγκ, Λιζ Τειλορ και τραγουδιστες σαν τη Μαντονα και το Λουτσιανο Παβαροτι.

Ειναι πολυ ενδιαφερον και αξιζει να το παρακαλουθησει καποιος ολο το βιντεο (διαρκει 50 λεπτα) το οποιο εχει γυρισει με μια καμερα η γυναικα του Νιουτον και προβαλλεται σε μια μικρη αιθουσα στο χωρο της εκθεσης. γιατι ετσι παιρνει μια γευση για τον ανθρωπο Νιουτον.

 Ως αρνητικο εχω να σχολιασω το χωρο στον οποιο στεγαζεται η εκθεση αυτη. Πολυ ασφαλεια σε καθε οροφο που σε κανει να νιωθεις ασφυκτικα, απο το που θα παρεις το εισιτηριο σου μεχρι που θα πληρωσεις για το παρκιν του αυτοκινητου και μαλιστα να σε οδηγουν μεχρι την εξοδο! Eπισης, το εισιτηριο εισοδου ειναι τσιμπημενο για τις μερες που διανυουμε, αν και αυτο δεν απετρεψε τον κοσμο να  επισκεφτει την εκθεση που ηταν αρκετος εκεινο το απογευμα Κυριακης που πηγαμε.
Οπως και να' ναι αξιζει μια βολτα μεχρι τη Στεγη Γραμματων και Τεχνων.

Some quotes: I hate good taste. It’s the worst thing that can happen to a creative person.
  My job as a portrait photographer is to seduce, amuse and entertain
  I like girls who are just starting. They have not been formed, they have no routine,   they  have not been in front of the camera.
The photographs don’t arouse me. All I can think about is the hard work it took to make them.
Some people’s photography is an art. Not mine. Art is a dirty word in photography. All this fine art crap is killing it already.
The point of my photography has always been to challenge myself, to go a little further than my Germanic discipline and Teutonic nature would traditionally permit me to.

Περι αισθητικης

 Ειναι θετικο οταν βλεπεις μια τετοια εικαστικη παρεμβαση στο 7 λυκειο Παγκρατιου οπου οι 2 οψεις του κτιριου που βλεπουν στο αλσος ειναι ζωγραφισμενοι με τοσο ομορφα χρωματα. Αλλαζει αμεσως η διαθεση σου αν εισαι τυχερος να το παρατηρησεις, γιατι τις περισσοτερες φορες περπαταμε απορροφημενοι στις σκεψεις μας,..

Φωτογραφια συγχρονου οδοντιατρειου τραβηγμενη απο το οβαλ γραφειο

Πλακακι σε χρωμα μαυρο και γρανιτη με αναγλυφη μορφη σε τουαλετα καφετεριας.

the shadow of your smile

Kαλησπερα! Βραδυ Δευτέρας σπιτι πινοντας ενα ποτηρι κρασι και ακουγοντας αυτη τη μελωδια "the shadow of your smile" με τη συνοδεια της κιθαρας του George Benson.

Mια καταπληκτικη εκτελεση αυτου του τραγουδιου που ακουγοντας το νιωθεις μια γλυκυτητα που μιλα στην καρδια...

Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ

Σε ένα δημοτικό σχολείο στο Μόντρεαλ, ένας μικρός μαθητής πηγαίνοντας στο διάλειμμα στην τάξη του βρίσκεται μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα. Η δασκάλα του είναι κρεμασμένη από ένα σκοινί κοντά στο παράθυρο. Ενα γεγονός μιας προσωπικής βίαιας εκτόνωσης σε ενα δημόσιο χώρο, όπως το σχολείο, όπου θεωρητικά, οι μαθητές καλούνται να δημιουργήσουν, να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητα τους.
Ο σύλλογος των δασκάλων αντιδρά άμεσα, τροποποιώντας την αίθουσα και φυσικά ψάχνουν για αντικαταστάτη. Ο μόνος που απαντάει στην αγγελία είναι ο Μπασίρ Λαζάρ, ένας μετανάστης από την Αλγερία, που αν και δεν θα ήταν η επιλογή της δευθύντριας, συμφωνεί να τον προσλάβει.  Ερχεται λοιπον ο δάσκαλος αυτός να αντιμετωπίσει την απώλεια των παιδιών, όπως και τη δική του κρυμμένη απώλεια. Ο κύριος Λαζάρ αντιμετωπίζει τους μαθητές σαν ενήλικες που μιλούν σαν παιδιά. Παράλληλα, η ταινία αυτή μας δείχνει τη λειτουργία του σύγχρονου σχολείου στον Καναδά  όπου οι κανόνες είναι αυστηροί και δεν επιτρέπεται ο δάσκαλος να έχει καμιά επαφή με τα παιδιά. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα ελαφρύ χτύπημα όταν κάνουν κάτι κακό ή να αγκαλιάσει ένα παιδί που το έχει ανάγκη. Οι σχέσεις των παιδιών μεταξύ τους πάλι, δεν πάντα αυτές που οι μεγάλοι πιστεύουν πως είναι, ούτε αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τα μάτια ενός ενήλικα. Και ο διευθυντής ενός σχολείου πρέπει να παίρνει αποφάσεις όχι απαραίτητα με βάση την παιδαγωγική ικανότητα των δασκάλων του, αλλά με βάση ψυχρούς κανονισμούς, ενώ οι γονείς από την πλευρά τους ασκούν τη δική τους πίεση στο σύστημα.

Για μένα είναι ίσως η μόνη ταινία που έχω δει, η οποία αντιμετωπίζει την απώλεια και το πένθος στην τρυφερή ηλικία των παιδιών με τρόπο, με λεπτότητα, και να εστιάζει στο κέντρο της.

Ο Εξαιρετικός Κύριος Λαζάρ του Φιλίπ Φαλαρντό είναι μια μικρή ταινία, φτιαγμένη με απλούς διαλόγους και με την πιο μεγάλη καρδιά. Ο Αλγερινός Μοχάμεντ Φελάχ ερμηνεύει υπέροχα το δάσκαλο αυτό αλλά και οι μικροί πρωταγωνιστές αποδεικνύνται αντάξιοι ισως και καλύτεροι των μεγάλων.

Μέχρι η ταινία να φτάσει στην έκθεση που διαβάζει ο κύριος Λαζάρ στο τέλος, η καρδιά μας έχει γίνει σαν χρυσαλλίδα: έχει σπάσει το κουκούλι της, έχει ανοίξει τα φτερά της και έχει πετάξει...

Αξίζει να πάμε να τη δούμε!

Τροφή για σκέψη :)

  Δεν εισαι αυτο που σου συνεβει στο παρελθον- Οσο χαοτικο κι αν υπηρξε το παρελθον σου, το μελλον ειναι καθαρο, φρεσκο κι ανοιγεται μπροστα σου. Δεν εισαι οι παλιες σου συνηθειες, ουτε οι οι αποτυχιες του παρελθοντος. Δεν εισαι αυτο που οι αλλοι καποια στιγμη σε μεταχειριστηκαν. Εισαι μονο αυτο που πιστευεις οτι εισαι αυτη τη στιγμη, τωρα. Εισαι αυτο που κανεις αυτη τη στιγμη τωρα.
Το να μην παιρνεις αυτο που θελεις μπορει να ειναι ευλογια. -Το να μην παιρνεις αυτο που θελεις ειναι μερικες φορες καλη τυχη γιατι σε αναγκαζει να επαναξιολογησεις τα πραγματα, να σου ανοιξει νεες πορτες σε ευκαιριες και πληροφορηση που σε αλλη περιπτωση θα ειχες παραβλεψει. Θυμησου, καποια πραγματα στη ζωη καταρρεουν, ετσι ωστε καλυτερα πραγματα να προκυψουν.
Oταν λεμε  "work in progress" ειναι μια πολυ ωραια κατασταση να ειναι κανεις. Σταματα να υποβιβαζεις τον εαυτο σου επειδη εισαι " a work in progress". Ξεκινα να το αγαπας! Επειδη οταν βρσκεσαι σε εξελιξη δε σημαινει οτι δεν εισαι αρκετα καλος σημερα. Σημαινει οτι θελεις ενα καλυτερο αυριο και οτι ευχεσαι να αγαπησεις τον εαυτο σου ολοκληρωτικα, ετσι ωστε να μπορεις να ζησεις τη ζωη σου ολοκληρωτικα. Σημαινει οτι εισαι αποφασισμενος να θεραπευσεις την καρδια σου, να διευρυνεις το πνευμα σου και να αξιοποιησεις τα δωρα που ξερεις οτι προοριζεσαι να μοιραστεις. Μακαρι ολες οι καταστασεις να ειναι παντα σε εξελιξη και να γιορταζεις το εισαι μια εξελισσομενη εργασια.

 Κανεις αλλος δεν μπορει να το κανει για σενα- Συνεχισε να κανεις αυτο που στην καρδια σου ειναι σωστο για σενα. Ασε τα ονειρα σου να ειναι μεγαλυτερα απο τους φοβους σου και οι πραξεις σου δυνατοτερες απο τα λογια σου. Ζησε απο επιλογη, κι οχι απο τυχη. Κανε αλλαγες, μη δινεις δικαιολογιες. Να εχεις κινητρα κι οχι να χειραγωγεισαι.Δουλεψε για να διαπρεψεις κι οχι για να ανταγωνιστεις. Επελεξε να ακουσεις τη φωνουλα μεσα σου, κι οχι τις γνωμες των αλλων που θα σου φερουν συγχιση. Ειναι ο δικος σου δρομος και μονο. Αλλοι μπορει να τον περπατησουν μαζι σου, αλλα κανενας δεν θα στον περπατησει για σενα.

Η ζωη δεν ειναι ευκολη αλλα το αξιζει.- Αν περιμενεις να ειναι ετσι, συνεχεια θα απογοητευεσαι.
Το να πετυχεις οτιδηποτε αξιζει στη ζωη για σενα θελει προσπαθεια. Ετσι ξεκινα καθε μερα με το να εισαι ετοιμος να πας παραπερα απο οτι πηγες χτες και να αγωνιστεις σκληροτερα απο πριν. Πανω απ' ολα, σιγουρεψε οτι  προσαρμοζεις τις προσπαθειες σου με τους στοχους σου. Δεν ειναι ευκολο αλλα αξιζει στο τελος.

The 4 possible husbands & wives / Men vs Women

Ο φόβος και η αμάθεια του μοιράσματος

«Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος αν σκέφτεσαι πάντα μόνο τον εαυτό σου. Μέχρι να κάνεις χώρο στη ζωή σου για κάποιον εξίσου σημαντικό με σένα, για τον εαυτό σου πάντα θα ψάχνεσαι και θα είσαι χαμένος»
Και είναι φορές που αναρωτιέμαι, πολύ αναρωτιέμαι, αν γι’ αυτό φταίει το χιλιοειπωμένο «Μας έχουν μεγαλώσει εγωιστικά».
Ίσως φταίει και αυτό. Η διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει η γενιά μας, έγινε από μια γενιά καταπιεσμένη, στερημένη, αλλά συγχρόνως και μια γενιά που πίστευε ακόμη στα παραμύθια – μ’ αυτά μεγάλωσε άλλωστε- , πίστευε ακόμη στην ύπαρξη του happy end. Τι πήγε λοιπόν τόσο στραβά;
Και ερχόμαστε εμείς στο σήμερα και με μεγάλη ευκολία ρίχνουμε εκεί το φταίξιμο. Αποποιούμαστε ευθυνών. Μας μεγάλωσαν εγωιστικά. Είμαστε καλοπερασάκηδες, μας αρέσει η ευκολία, δεν θέλουμε να ζοριζόμαστε. Στα ζόρια προτιμούμε να φεύγουμε. Δεν έχουμε χρόνο για ζόρια. Επειδή έτσι μας μάθανε. Δεν φταίμε εμείς. Έχει περάσει στο DNA μας αυτή η στάση ζωής. Είναι βολικό να λέμε ότι δεν γίνεται να αλλάξουμε, επειδή απλώς αυτό μας μάθανε.
Ναι αυτό θα μπορούσε να είναι δικαιολογία, η απολογία μας  για την συμπεριφορά μας, αν ήμασταν 20χρονών και μας έπαιρνε ακόμη να φερόμαστε ως κακομαθημένα παιδιά. Μεγαλώνοντας όμως, μήπως πρέπει να δούμε την αλήθεια; ..
Δεν είμαστε πια παιδιά. Έχουμε φύγει απ’ το καταφύγιο του σπιτιού της οικογενείας. Έχουμε φύγει απ’ το μικρόκοσμο της.
Και έχουμε μπει σε μια άγνωστη θάλασσα, με άγνωστους ανθρώπους. Ανθρώπους πολύ διαφορετικούς απ’ όσους είχαμε γνωρίσει και συναναστραφεί. Ανθρώπους που θα μας γοητεύσουν, ανθρώπους αποκρουστικούς. Ανθρώπους μαθήματα. Ανθρώπους εμπειρίες. Ανθρώπους που θα μας συγκλονίσουν και δυστυχώς, ανθρώπους που θα μας πληγώσουν.
Και εκεί ακριβώς, με πρόφαση την εγωιστική μας ανατροφή, φτιάχνουμε και κλεινόμαστε σε ένα δικό μας μικρόκοσμο που χωράει μόνο εμάς, το βόλεμα μας, σε ένα μικρόκοσμο όπου εκεί μπορούν να καλυφθούν αποκλειστικά και μόνο οι δικές μας ανάγκες.
Και κάνουμε τον εαυτό μας να πιστέψει, τον πείθουμε πως πραγματικά αυτή είναι η λύση, αυτό είναι το σωστό, ότι ουσιαστικά αυτή η αντιμετώπιση και στάση ζωής είναι η επιλογή μας, το πιστεύω μας. Αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια, αυτό που είναι ολοκάθαρο.
Ο μικρόκοσμος μας, αυτός ο αποστειρωμένος κύκλος που κλείσαμε μέσα τον εαυτό μας, δεν φτιάχτηκε γιατί αυτή ήταν η ανατροφή μας, γιατί αυτό ήταν που μάθαμε. Φτιάχτηκε είτε βιαίως, είτε σταδιακά, από φόβο.
Από τον φόβο μας πως σ’ αυτή την άγνωστη θάλασσα θα κολυμπήσουμε και πάλι δίπλα σε ανθρώπους που θα μας πληγώσουν, που θα μας κάνουν δυστυχείς.
Και έτσι εγκαταλείπουμε το κολύμπι, την μάχη, την προσπάθεια και αφηνόμαστε να βουλιάξουμε. Να βουλιάξουμε μέσα στο μικρόκοσμό μας. Να ταμπουρωθούμε στο οχυρό μας. Αυτό που φροντίζουμε να μας καλύπτει όλες τις ανάγκες. Τόσο ώστε να νιώθουμε αυτάρκεις, τόσο που να μην έχουμε ανάγκη κανένα.
Νομίζουμε ότι το οξυγόνο σ’ αυτό το οχυρό δεν είναι αρκετό για να το μοιραστούμε με κάποιον άλλο. Νιώθουμε εισβολή την συνύπαρξη, κλοπή του οξυγόνου μας,  λες και η συνύπαρξη στριμώχνει τις αναπνοές. Είναι ο φόβος και η αμάθεια του μοιράσματος. Η συνήθεια του μη μοιράσματος.
Δεν πιστεύουμε πια στους πρίγκιπες. Αρνούμαστε να γίνουμε εμείς πρίγκιπες που θα πολεμήσουν με δράκους ή πιο απλά θα δώσουν το φιλί που θα λύσει τα μάγια.
Μετά από τόσο κολύμπι θα έπρεπε να είχαμε πιάσει το νόημα. Ναι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα μας πληγώσουν. Ναι θα κάνουμε λάθος επιλογή έχοντας ψάξει την ευτυχία και την ολοκλήρωση σε λάθος μέρη.
Και αυτό είναι το νόημα. Έχουμε πια την εμπειρία να αναγνωρίσουμε πότε έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο- πιθανότητα ευτυχίας και πότε έχουμε άνθρωπο που θα μας ανακατέψει. Τα λάθη μας, οι λάθος επιλογές μας είναι αυτές που θα οδηγήσουν μοιραία τελικά στη σωστή επιλογή, στην ολοκλήρωση.
Τα λάθη δεν έγιναν για να εγκαταλείψουμε, για να κλειστούμε σε έναν εγωκεντρισμό, για να πολεμήσουμε κάθε ευκαιρία ευτυχίας που έρχεται μπροστά μας.
Τα λάθη έγιναν για να μάθουμε, να εκτιμήσουμε, ακόμη και να καταλάβουμε τελικά τι είναι αυτό που μας ολοκληρώνει, ποια είναι η εικόνα της ευτυχίας που μας ταιριάζει.
Η πιο σημαντική φάση της ωρίμανσης είναι η φυγή απ’ τον εγωκεντρισμό και το άνοιγμα της πόρτας στην κατανόηση των σχέσεων με τους άλλους.
Δεν μπορούμε να αρνούμαστε και να υποκρινόμαστε πως δεν έχουμε ανάγκη κανέναν, ότι μόνοι είναι που θέλουμε να πορευτούμε, μόνο και μόνο για να επαληθεύσουμε την υπόγεια αυτή εντολή – άρνησης ανοίγματος χώρου για την ευτυχία – την μεταμφιεσμένη σε φόβο.
Ένας άνθρωπος είναι ώριμος μόνο όταν αποκτήσει την ικανότητα και την προθυμία να δει τον εαυτό του σαν κάποιον μαζί με άλλους και να συμπεριφέρεται στους άλλους όπως θα ήθελε να συμπεριφέρονται σ’ αυτόν.
Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει.
 -posted on life relationshops blog-

Release yourself with forgiveness

 

No matter what happens to you, you have a choice as to how to interpret it. You will make that choice—consciously or subconsciously. You can focus on the body’s drama—your friend’s hurtful words, her mistake, her betrayal. But if you do, you won’t be able to escape the emotional experience of being at the effect of her words. By choosing to focus on the material drama, particularly the drama of guilt, you increase your attachment to the material plane and thus your vulnerability to its dysfunctions. You forgive because you wish to stay above the dramas of the material world, particularly the drama of your addiction.

Your alternative choice is to focus on the innocence in your friend—on her divine reality that is beyond, and truer, than her bodily self. All of us are made of love, yet all of us make mistakes. In detaching from an overemphasis on someone else’s mistakes, you detach from an overemphasis on your own. As you reach across the wall of separateness—and there is no wall thicker than the wall of judgement—then the wall comes down. That is the miracle of forgiveness.

Forgiveness is selective remembering, a conscious choice to look beyond guilt to innocence. In common parlance, it usually amounts to simply cutting people more slack. This serves you. Judgement and blame put stress on the body of whoever is doing the judging and blaming, and stress is the time bomb at the centre of your addiction. It is in “staying above” the drama of the body that you dwell more harmoniously within it. Your body was not created to bear the burden of your over attachment to it, but was created as a container for the light of your spirit. It will more easily remember how to function perfectly when you remember the perfection in everyone.

As you forgive others, you begin to forgive yourself. As you stop focusing on their mistakes, you will stop punishing yourself for your own. Your ability to release what you think of as the sins of others will free you to release yourself, putting down the weapon with which you punish yourself so savagely. Forgiveness releases the past to divine correction and the future to new possibilities. Whatever it was that happened to you, it is over. It happened in the past; in the present, it does not exist unless you bring it with you. Nothing anyone has ever done to you has permanent effects, unless you hold on to it permanently.

Gnossienne = Επίγνωση

Aλλοκοτη αισθηση ειχε η χθεσινη βραδια, ενιωσα καποια στιγμη οτι ο ουρανος ειχε πεσει να με πλακωσει...ειναι μια κατασταση αγχους που με κυριευει εδω και καποιο καιρο -κι οχι μονο εμενα φανταζομαι.
Κι εκει που περιπλανιομουν νιωθοντας χαμενη μπαινω σε ενα στενακι της Ερμου χαμηλα για να ακουσω τι μουσικες επαιζε ενα μπαρ εκει. Κι ακουσα αυτη τη διασκευη του Σατι απο Chicha libre...κι αμεσως αναθαρρησα. Ναι, θα υπαρχει καμπη στη ζωη μας αλλα ερχεται παντα κι η ανακαμψη σκεφτηκα. Αποχαιρετησα την παρεα μου γλυκα και πηρα το δρομο για το σπιτι νιωθοντας μια ανακουφιση...

Και τι λεει η Wikipedia για τη λεξη "gnossienne":
Satie's coining of the word "gnossienne" was one of the rare occasions when a composer used a new term to indicate a new "type" of composition. Satie had and would use many novel names for his compositions ("vexations", "croquis et agaceries" and so on). "Ogive," for example, had been the name of an architectural element until Satie used it as the name for a composition, the Ogives. "Gnossienne," however, was a word that did not exist before Satie used it as a title for a composition. The word appears to be derived from "gnosis"; Satie was involved in gnostic sects and movements at the time that he began to compose the Gnossiennes.^[1] However, some published versions claim^[1] that the word derives from Cretan "knossos" or "gnossus" and link the Gnossiennes to Theseus, Ariadne and the Minotaur myth. Several archeological sites relating to that theme were famously excavated around the time that Satie composed the Gnossiennes.

Θετική προσέγγιση

1. Χαμογελάστε.
Το χαμόγελο, δημιουργεί σε εσάς και τους ανθρώπους γύρω σας μια πιο θετική διάθεση. Μάλιστα, λειτουργεί ακόμα και όταν δεν έχετε διάθεση να χαμογελάσετε. Απλά προσπαθήστε να χαμογελάσετε για 30 δευτερόλεπτα αν αισθάνεστε λίγο αρνητικός και δείτε τι συμβαίνει.
2. Δώστε μια αληθινή φιλοφρόνηση.
Οι φιλοφρονήσεις είναι κάτι το φοβερό. Αλλά πρέπει να είναι αληθινές. Βεβαιωθείτε ότι το εννοείτε πραγματικά, διαφορετικά μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, καθώς η ανειλικρίνεια σας θα είναι πασιφανής. Βρείτε κάτι το απροσδόκητο – σαν το καλό γούστο στη μουσική, στις ταινίες ή τα ρούχα -κάτι που είναι σημαντικό για το άλλο άτομο, κάτι που να δείχνει την εκτίμηση σας.
 
3. Αγκαλιές.
Μια αγκαλιά είναι, ακριβώς όπως και χαμόγελο, ένα απλό φυσικό πράγμα που μπορεί να κάνει τον καθένα να αισθάνεται λίγο καλύτερα. Οι άνθρωποι αγαπούν τις αγκαλιές.
4. Ενθαρρύνετε κάποιον.
Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στον κόσμο. Μπορεί να το ακούσετε από τους ανθρώπους γύρω σας ή να λάβετε πολύ αρνητικότητα από την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Πολλοί θα παραιτηθούν από το να κάνουν κάτι που επιθυμούν, επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα της αποθάρρυνσης. Έτσι κι εσείς ενάντια στο πνεύμα των καιρών, να αποτελείτε την εξαίρεση και να ενθαρρύνετε τους ανθρώπους να πιστέψουν στον εαυτό τους και αυτό που θέλουν να κάνουν.
5. Αλλάξτε τον τρόπο που αισθάνεστε.
Τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά. Έτσι, για να εξαπλωθεί η θετικότητα, μάθετε πώς μπορείτε να δημιουργείτε και να διατηρείτε μια θετική στάση, μια αισιόδοξη διάθεση. Μάθετε πώς να μην σας «παίρνει από κάτω». Εκτός αυτού, όταν χαμογελάτε, μπορείτε να εκτιμήσετε τη ζωή περισσότερο, να ενεργείτε όπως θα θέλατε να αισθάνεστε, να ρωτάτε καλύτερες ερωτήσεις και να ανακαλείτε θετικές αναμνήσεις ώστε να έχετε μία συναισθηματική ανάταση.
6. Βοηθήστε κάποιον με πρακτικό τρόπο.
Ίσως δεν είναι η ενθάρρυνση αυτό που χρειάζεται. Ίσως είναι μια πρακτική λύση. Έτσι, βοηθήστε κάποιον όταν το έχει ανάγκη. Ή εξυπηρετείστε τον με το αυτοκίνητό σας. Ή αν χρειάζεται ενημέρωση για κάποιο θέμα, προσπαθήστε να βρείτε μια λύση μέσω του Google ή συζητώντας με ανθρώπους που γνωρίζετε.
 
7. Απλά ακούστε.
Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν οποιαδήποτε βοήθεια. Θέλουν μόνο κάποιον να τους ακούσει κι αυτό τους βοηθά να αντιληφτούν καλυτέρα πως έχουν τα πράγματα. Μπορεί να μην μοιάζει πολύ με βοήθεια, αλλά μπορεί να είναι μια τεράστια στήριξη για κάποιον που το χρειάζεται. Είναι σημαντικό να είστε πλήρως εκεί – μην κάθεστε εκεί και σκέφτεστε κάτι άλλο – και να ακούτε τον συνομιλητή σας.
8. Βάλτε τα πράγματα σε μια προοπτική για εσάς.
Είναι εύκολο να μπλεχτείς μέσα στο πρόβλημα και τελικά να δημιουργήσεις ένα βουνό από ένα μικρό εμπόδιο. Αλλά μπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας δημιουργώντας μια προοπτική για εσάς. Οι δύο σας -εσείς κι εαυτός σας- μπορεί να μιλήσετε γι ‘αυτό, ίσως γελάσετε ή ακόμη και να βρείτε την κρυμμένη ευκαιρία στο πρόβλημα, εκεί που πριν λίγο νοιώθατε σχεδόν ότι ο ουρανός σας έχει έρθει στο κεφάλι.
9. Ακούστε θετική μουσική.
Η ανορθωτική μουσική είναι βέβαια ένας πολύ καλός τρόπος για να ενισχυθεί η δική σας διάθεση. Μπορείτε να κάνετε το ίδιο για τους ανθρώπους γύρω σας. Βάλτε ένα πραγματικά θετικό τραγούδι όταν νιώθετε άσχημα. Ή στείλτε ένα link για ένα βίντεο στο Youtube.
10. Κάντε μια τυχαία πράξη καλοσύνης.
Απλά να κρατήσετε την πόρτα για ή να δείξετε το δρόμο σε κάποιον που τον έχασε, είναι ένας τρόπος για να μοιράσετε θετικότητα. Είναι πάντα ωραίο όταν κάποιος που δεν γνωρίζετε καν, κάνει κάτι ευγενικό για σας.
11. Μεταδώστε την θετικότητα.
Εάν ένας φίλος ή άγνωστος μοιράσει σε εσάς ένα κομμάτι της θετικότητας, τότε με κάποιο τρόπο να συνεχίσετε τη μετάδοση κι εσείς. Διαδώστε την θετικότητα σε ένα άλλο πρόσωπο και δημιουργείστε μία αυξητική πορεία θετικότητας ώστε να αναπτυχθεί και να επεκταθεί στον κόσμο σας. Λειτουργείστε σαν ντόμινο θετικότητας!

Και κατι ακομα

My job is to choose what kind of day I am going to have.
''Enjoy your life as if you live only today.'' J.Kleykamp

My job is to choose what kind of day I am going to have.

Today I can complain because the weather is rainy or I can be thankful that the grass is getting watered for free.

Today I can feel sad that I don't have more money or I can be glad that my finances encourage me to plan my purchases wisely and guide me away from waste.

Today I can grumble about my health or I can rejoice that I am alive.

Today I can lament over all that my parents didn't give me when I was growing up or I can feel grateful that they allowed me to be born.

Today I can cry because roses have thorns or I can celebrate that thorns have roses.

Today I can mourn my lack of friends or I can excitedly embark upon a quest to discover new job relationships.

Today I can whine because I have to go to work or I can shout for joy because I have a job to go to!

Today I can complain because I have to go to school or eagerly open my mind and fill it with knowledge and adventure.

Today I can dejectedly murmur because I have housework to do or I can feel grateful for shelter for my mind, body and soul.
Today stretches ahead of me, waiting to be shaped, and here I am, the sculptor who gets to do the shaping. What today will be like is up to me. And I shall decide what kind of day I shall have!"
 

Ωραία είναι τα βουνά, αλλά κι η θάλασσα έχει τη χάρη της

Well, it's not far down to paradise, at least it's not for me
And if the wind is right you can sail away and find tranquility
Oh, the canvas can do miracles, just you wait and see.
Believe me.
It's not far to never-never land, no reason to pretend
And if the wind is right you can find the joy of innocence again
Oh, the canvas can do miracles, just you wait and see.
Believe me.

Sailing takes me away to where I've always heard it could be
Just a dream and the wind to carry me
And soon I will be free
Fantasy, it gets the best of me
When I'm sailing
All caught up in the reverie, every word is a symphony
Won't you believe me?

Well it's not far back to sanity, at least it's not for me
And if the wind is right you can sail away and find serenity
Oh, the canvas can do miracles, just you wait and see.
Believe me.

Οι φάσεις της Σελήνης και πώς μας επηρεάζουν

Η επιρροή της Σελήνης στη Γη και σε ό,τι υπάρχει πάνω σ’ αυτή είναι εντυπωσιακή. Στην αρχαιότητα ακόμα υπήρχαν σεληνιακά ημερολόγια και οι άνθρωποι έκαναν τις καθημερινές τους δουλειές, καθώς και οργάνωναν διάφορα γεγονότα της ζωής τους, σύμφωνα με τις φάσεις της Σελήνης.
Από μονή της η Σελήνη δεν αποτελεί πηγή ενέργειας. Δεδομένου ότι είναι ένας δορυφόρος του πλανήτη μας και βρίσκεται πιο κοντά στη Γη από όλα τα άλλα ουράνια σώματα, η Σελήνη μεταδίδει επάνω στη Γη την επιρροή όλων των πλανητών και των αστεριών του ουρανού και αντανακλώντας το φως του ήλιου φωτίζει τη Γη τη νύχτα.
Όλοι μας ξέρουμε ότι οι παλίρροιες των θαλασσών και το ύψος των υδάτων εξαρτώνται από τις φάσεις της Σελήνης. Έτσι με τον έλεγχο του νερού,  το φεγγάρι ελέγχει και τις βιολογικές διεργασίες όλων των ζωντανών οργανισμών πάνω στη Γη. Είναι σε θέση να επηρεάσει το συναισθηματικό μας κόσμο και έχει άμεση σχέση με τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Σε ένα προσωπικό ωροσκόπιο, η Σελήνη αντιπροσωπεύει την ψυχή, τη μητέρα, τα παιδικά χρόνια της ζωής μας και τη φυσική κατάσταση του σώματος.Το φεγγάρι είναι το πιο μυστηριώδες ουράνιο σώμα και  λόγω της ευμετάβλητης επιρροής του επάνω στη Γη ταυτίζεται με διάφορες μυθολογικές θεότητες.
Με την Εκάτη, τη θεά της νύχτας και της μαγικής τέχνης η οποία κληρονόμησε από τούς γονείς της τις δυνάμεις της επάνω στη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό, σχετίζουν τις 4 μέρες της σκοτεινής φάσης της σελήνης (2 μέρες πριν την νέα σελήνη, και 2 μέρες μετά). Γι 'αυτό τις μέρες αυτές οι άνθρωποι οργάνωναν διάφορες μαγικές τελετές.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το φεγγάρι δεν μεταδίδει καθόλου το φως του Ηλίου, που είναι πηγή ενέργειας, και μπορεί να αισθάνεστε αδυναμία και κόπωση.
Αυτές οι μέρες είναι καλές για εκκαθάριση. Ας αφιερώσουμε τον χρόνο μας στον καθαρισμό του οργανισμού και ας απαλλαγούμε από οτιδήποτε αρνητικό και ενοχλητικό υπάρχει στη ζωή μας. Δεν είναι καθόλου κατάλληλες μέρες για σημαντικές αποφάσεις και για νέα ξεκινήματα. Αυτή είναι η περίοδος των σκοτεινών δυνάμεων και των πειρασμών, στους οποίους πρέπει να  αντισταθούμε.
Με την παρθενική θεά του κυνηγιού Άρτεμις σχετίζουν τη πρώτη φάση της Σελήνης. Η θεά Άρτεμις, συνοδευόμενη από τις νύμφες, έβγαινε για κυνήγι στα δάση και στα βουνά, αναζητώντας νέες εμπειρίες, παίρνοντας δύναμη από τη φύση και εμπλουτίζοντας έτσι το συναισθηματικό της κόσμο.
Η Σελήνη μόλις εμφανίστηκε στον ουρανό και αρχίζει  το ταξίδι της περνώντας από το ζωδιακό κύκλο. Κατά то ταξίδι αυτό το φεγγάρι θα συγκεντρώνει τις επιρροές των ζωδίων  και των πλανητών και θα τις μεταφέρει στη Γη.

Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης πρέπει να προετοιμάσουμε τον οργανισμό μας έτσι ώστε να βρισκόμαστε σε καλή φυσική κατάσταση και να έχουμε δύναμη για ένα ολόκληρο μήνα, που μόλις ξεκινάει. Αυτό τον καιρό ευνοείται πολύ η επαφή και η αλληλεπίδραση με τη φύση.
Σε αυτή τη φάση της σελήνης μπορείτε να κάνετε σχέδια για το μέλλον.
Οι άνθρωποι οι οποίοι γεννήθηκαν κατά την περίοδο αυτή συνήθως έχουν παρθενική ψυχή και σιγά σιγά  αναπτύσσουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Επιπλέον είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τα συναισθήματα τους.
Με τη θεά Σελήνη σχετίζουν τη δεύτερη φάση της Σελήνης. Όταν η θεά της νύχτας, Νυξ, περιβάλλει τη Γη με βαθύ σκοτάδι, η μαγευτική θεά Σελήνη ανατέλλει στο ανατολικό ορίζοντα και διασχίζει  τον ουρανό, οδηγώντας το άρμα της με αστραφτερούς ίππους και φωτίζοντας τη Γη με ένα απαλό φως.

Σε αυτή τη φάση η Σελήνη αντανακλάει επαρκή ποσότητα του φωτός. Ο οργανισμός είναι γεμάτος ενέργειας και ζωτικής δύναμης. Σε αυτή τη  περίοδο, όταν η Σελήνη σχηματίζει μία ευνοϊκή όψη τρίγωνου (120°) με τον Ήλιο, η συνείδησή μας και τα αισθήματα μας βρίσκονται σε τέλεια αρμονία.  Είναι η καλύτερη στιγμή για  ξεκινήσετε νέες σχέσεις ή συνεργασίες, για ανοίξετε  επιχείρηση και γενικά για να αρχίσετε οτιδήποτε από το οποίο περιμένετε .
Άνθρωποι οι οποίοι γεννήθηκαν στη 2η φάση της Σελήνης συνήθως έχουν ψυχική ισορροπία και καλή διαίσθηση, διαθέτουν μια πλούσια παλέτα συναισθημάτων, αλλά κρύβουν ακόμα το εσωτερικό τους κόσμο από τους άλλους.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη μετάβαση της Σελήνης από τη μια φάση στην άλλη, όταν η Σελήνη λαμβάνει αρνητικές όψεις τετραγώνου (90°) και αντίθεσης (180°) από τον Ήλιο, βιώνετε άγχος  και συναισθηματικό στρες. Αυτές της στιγμές σύγκρουσης μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου, μεταξύ της ορθολογικής και του παράλογου  δεν πρέπει να κάνουμε σπουδαία πράγματα και να παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις.

Όπως ξέρουμε, ο Ήλιος αντιπροσωπεύει τη συνείδησή μας ενώ το φεγγάρι έχει σχέση με της κρυφές μας, αλλά παρ’ όλα αυτά εξαιρετικά ισχυρές, ασυνείδητές διαδικασίες.
Έτσι, τη στιγμή της πανσελήνου, κατά τη διάρκεια της μετάβασης της Σελήνης από την δεύτερη φάση στην τρίτη (δύσκολη όψη των 180°, δηλαδή αντίθεση Ήλιου - Σελήνης), όταν το φεγγάρι αντανακλάει πλήρως το φώς του Ηλίου, οι άνθρωποι πολλές φορές βιώνουν  κύματα έντονων συναισθημάτων, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.

Αυτή τη περίοδο, γίνονται πιο συχνές οι κρίσεις υστερίες, εκρήξεις θυμού, οι οποίες οδηγούν σε αύξηση της εγκληματικότητας.

Με την τρίτη φάση της Σελήνης σχετίζουν τη θεά Διώνη, ερωμένη του Δία και μητέρα της Αφροδίτης και του Έρωτα.
Στη φάση αυτή, μετά τη πανσέληνο, ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου έχει εμπλουτιστεί και πλέον υπάρχει ανάγκη για συναισθηματική εκδήλωση. Κατά τη διάρκεια της αύξουσας Σελήνης ο ανθρώπινος οργανισμός αποκτά αρκετή ενέργεια και μετά τη πανσέληνο έρχεται η ώρα να τη μοιραστεί με τους άλλους. Παρατηρείται ανάγκη για επικοινωνία, αυξάνεται η ζωτική δύναμη και ενισχύεται η σεξουαλική ενέργεια. Πρόκειται για την πιο ενεργή περίοδο του μήνα.
Άτομα γεννημένα στη παρούσα φάση της Σελήνης δεν κρύβουν τα αισθήματα τους, είναι ανοικτοί στις επαφές, ανεξάρτητοι στις απόψεις άλλων και εύκολα μπορούν να ξεπεράσουν δυσκολίες της ζωής τους. Συνήθως είναι υγιείς, διαθέτουν ισχυρή φυσική και πνευματική δύναμη (ειδικά οι γεννημένοι την ημέρα που ο Ήλιος σχηματίζει ευνοϊκή όψη τριγώνου με τη Σελήνη).

Τέλος, η τέταρτη φάση φθίνουσας Σελήνης σχετίζεται με τη Μέδουσα, μία από τις τρεις Γοργόνες. Είναι η φάση των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων.
Αύτη τη περίοδο, το φεγγάρι χάνει το φως που αντανακλάει και οι άνθρωποι βιώνουν εξάντληση. Για αυτό προσπαθήστε να μη βαραίνετε το πρόγραμμα αυτών των ημερών με σημαντικές υποχρεώσεις και κουραστικές δουλειές. Ήρθε καιρός να ολοκληρώσετε τα σχέδιά σας και να δείτε τα αποτελέσματα των πράξεών σας.
Οι άνθρωποι γεννημένοι σε αυτή τη φάση, συνήθως δεν ανοίγονται εύκολα και κρατάνε τη ζωή τους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. 

Πορος=Πορωση

Κυριακη απογευμα στο σπιτι μετα απο ενα γεματο σαββατοκυριακο στο νησακι του Πορου και το πως μου κακοφαινεται η κλεισουρα του διαμερισματος δεν περιγραφεται.. Ενας φιλος διοργανωνει καθε χρονο τελος Σεπτεμβρη ενα τριαθλο, δηλαδη κολυμβηση, ορεινη ποδηλασια και τρεξιμο στο Πορο και ονομαζεται x-terra Πορος και πηγαμε με την παρεα μου για εθελοντισμο.

  Συγκεκριμενα θα επιτηρουσαμε ενα σημειο σε ενα βραχο οπου ηταν κρεμασμενο ενα σκοινι για ραπελ απο οπου θα διερχονταν οι διαγωνιζομενοι. Το σημειο αυτο ηταν σε ενα μια ξεραμενη ρεματια. Για να φτασουμε εκει περπατησαμε γυρω στα 10 χλμ. Πηγαμε απο το Ασκελι μεχρι το Μοναστηρι που ηταν ασφαλτος και η υπολοιποη πορεια ηταν χωματοδρομος και μονοπατι μεσα απο πυκνοφυτο πευκοδασος Το νησι ειχε ησυχια, μιας και ηταν τελος καλοκαιρινης σαιζον. Ο καιρος ηταν υπεροχος αφου δεν ειχε ιδιαιτερη ζεστη, οτι πρεπει δηλαδη για τους διαγωνιζομενους και για μας που περπατησαμε. 

 Αξιζε αυτη η εμπειρια του εθελοντισμου γιατι κερδισαμε τοσο ομορφα πραγματα και απο τη φυση και απο τη συντροφια ολων.

Kουνια μπελα

Κούνιες «παίζουν» μουσική στους δρόμους!

Περίπλοκες μελωδίες πιάνου και ξυλόφωνου ακούγονται μόλις ένας περαστικός καθίσει στην κούνια και αρχίσει να ταλαντεύεται!

Με έναν πρωτότυπο τρόπο κατάφεραν οι τοπικές Αρχές στο Μόντρεαλ του Καναδά να ομορφύνουν διάφορα σημεία της πόλης, παρακινώντας παράλληλα τους κατοίκους να γίνουν για λίγο παιδιά αλλά και να φέρουν τον έναν πιο κοντά στον άλλον!

21 κούνιες τοποθετήθηκαν στους δρόμους με σκοπό να προσφέρουν χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Ωστόσο δεν πρόκειται για… συμβατικές κούνιες! Οι περίφημες «Balançoires»… παίζουν μουσική και φωτίζονται μόλις κάποιος καθίσει στη βάση και αρχίσει να ταλαντεύεται.

Οι σχεδιάστριες Mouna Andraos και Melissa Mongiat επέλεξαν να δημιουργήσουν 21 διαδραστικές εγκαταστάσεις τέχνης στην πόλη εν είδει ενός μεγάλου υπαίθριου μουσικού οργάνου, προσφέροντας σε μικρούς και μεγάλους ατελείωτη διασκέδαση.

Ηχογραφημένοι ήχοι από ξυλόφωνο και πιάνο «πλημμυρίζουν» τα αφτιά των περαστικών, ενώ φώτα στη βάση κάθε κούνιας αναβοσβήνους ρυθμικά. Και αυτό, μόνο όταν η κούνια χρησιμοποιείται.

«Μια καταπληκτική ιδέα για διασκέδαση που ξεφέυγει από τα συμβατικά. Οι περαστικοί λάτρεψαν αμέσως την ιδέα. Και δεν μιλάω μόνο για μικρά παιδιά αλλά κυρίως για τους μεγάλους που δεν χάνουν πια καμία ευκαιρία να κάνουν κούνια!», λέει μία εκ των σχεδιαστριών. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στο βίντεο…
21 Balançoires (21 Swings) from Daily Tous Les Jours on Vimeo.

Η μελαγχολία του φθινοπώρου

Ο Σεπτέμβρης έχει μπει για τα καλά, μαλιστα ήδη απο το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ειχαμε και τα πρωτοβροχια. Η μέρα εχει μικρυνει αισθητά σε διαρκεια, το πρωί έχει δροσίσει αρκετά και οι μαθητές ξεκίνησαν τη νέα σχολική χρονιά.  Είναι καιρός για αναδιοργάνωση, καιρός για νέα ξεκινήματα αλλά κι αν ακόμα ο μήνας αυτός σημαίνει την επιστροφή στη δουλειά, στα θρανία, ή στο σπίτι μετά από διακοπές, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η επιστροφή σε καταστάσεις οικείες δεν είναι μια επανάληψη γιατί ποτέ δεν είναι ο άνθρωπος ίδιος, ούτε οι συγκυρίες. Μπορεί η επιστροφή να είναι μια ευκαιρία για βελτίωση ή τελειοποίηση σε κάτι με το οποίο ασχολούμαστε, ή επίσης να γνωρίσουμε καλύτερα τους φίλους μας.  Ακόμα κι αυτο που μας φαντάζει τετριμμένο όπως η εγγραφή π.χ. στο γυμναστήριο, μπορεί κι αυτό να δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα τις δυνατότητες μας μέσα απο μια άσκηση γυμναστικής, να μην είναι δηλαδή μια μηχανική επανάληψη. Εφυγε λοιπον η νωθρότητα του καλοκαιριού (ειδικά στην Ελλάδα τον Αυγουστο "παγώνουν" τα πάντα, δεν κινείται τιποτα) κι εχει ερθει ο καιρός για δράση.

Για πολλούς ανθρώπους όπως και για μένα, με την αρχή του φθινοπώρου νιώθω μελαγχολία. Το οτι μικραινει η μέρα συνεχεια μου κακοφαινεται. Θέλω να κανω καποιου ειδους προγραμματισμο μεσα στην εβδομάδα και ψάχνω τρόπους να διοχετεύσω την ενέργεια μου κι αυτό με στρεσάρει. Αλλά όταν αρχίζουν τα πρώτα κρύα και χρειάζεται να βάλεις τη ζακέτα σου για να ζεσταθείς, ή να απλώσεις μια ζεστή κουβέρτα για να κοιμηθείς το βράδυ, και όταν πέφτουν τα φύλλα των δέντρων και φτιάχνουν ενα φυσικό χαλι στα πεζοδρόμια, τους κήπους, τότε το φθινοπωρο ειναι μαγεία. Ακόμα καλύτερα, αν σου δοθεί η ευκαιρία να περπατήσεις σε δάσος, εκεί όπου η φυση ζωγραφίζει με πινέλα της  αναμειγνύοντας χρώματα και αποχρώσεις του βαθυ κόκκινου, κεραμιδί, πορτοκαλί, κιτρινο, δηλαδή ζεστά γήινα χρώματα είναι υπεροχα! Τοτε πραγματικά με πλημμυρίζει χαρά.  Μυρίζεις το χειμώνα που έρχεται.

Μέχρι τότε όμως τι χρειάζεται να κάνουμε για να μπούμε ομαλά στην χειμερινή περίοδο, με λιγότερο στρες και περισσότερο ευδιάθετοι/ες;

Να ξεκινήσουμε μια καινούρια δραστηριότητα που έχουμε αναβάλλει αρκετές φορές στο παρελθόν (βόλτες με το ποδήλατο, περπάτημα με ένα φίλο/η, art work κ.α) Η άσκηση συμβάλλει στην αύξηση της σεροτονίνης, μιας ορμόνης που εκκρίνεται στον εγκέφαλο και προκαλεί το αίσθημα της χαράς. Οπότε κάθε είδους γυμναστικής βοηθά. Μπορείτε να αυξήσουμε το φωτισμό στο σπίτι μας, αφήνοντας ανοιχτές τις κουρτίνες κατά τη διάρκεια της ημέρας ή προσθέτοντας επιπλέον λάμπες στα φωτιστικά. Να αλλάξουμε τη διάταξη των επίπλων ή τη διακοσμηση αν τα οικονομικα το επιτρεπουν, δινοντας νεα πνοη στο χώρο. Όσο ο καιρός είναι ακόμα καλός, να βγούμε έξω με φίλους. Ή όσο η θάλασσα είναι ακόμα ζεστή, να πάμε για μπάνιο στην πιο κοντινή παραλία. Το κολύμπι κανει καλο.

Κλείνοντας σας παραθετω ένα άρθρο για τη φθινοπωρινη μελαγχολια:

Από την αρχαιότητα, το φθινόπωρο αντιμετωπίζεται ως σύμβολο

της φθοράς και του θανάτου, που όμως είναι απαραίτητες προϋποθέσεις

για να επέλθει η αναγέννηση της άνοιξης.

Όπως το γνωρίζουμε στη χώρα μας, το φθινόπωρο

συναντάται μόνο στις εύκρατες ζώνες του πλανήτη

και στο βόρειο ημισφαίριο συνήθως διαρκεί από το Σεπτέμβριο

μέχρι το χειμερινό ηλιοστάσιο, στις 21 Δεκεμβρίου.

Η αλλαγή στο χρώμα των φύλλων -εικόνα που κυριαρχεί

στις αποτυπώσεις του φθινοπώρου- οφείλεται

στη διάσπαση της χλωροφύλλης και είναι πιο εντυπωσιακή

στα φυλλοβόλα δάση του Καναδά, των ΗΠΑ και της Ανατολικής Ασίας.

Στην αρχαία Ελλάδα, ο ερχομός του φθινοπώρου

εορταζόταν με τα Ελευσίνια Μυστήρια και τα Θεσμοφόρια.

Και οι δύο γιορτές, οι οποίες αργότερα υιοθετήθηκαν

από τους Ρωμαίους, ήταν αφιερωμένες στη Δήμητρα

και την κόρη της, την Περσεφόνη.

Διαφορετικές εκδοχές του μύθου της Περσεφόνης,

που για έξι μήνες επιστρέφει στο σκοτεινό βασίλειο του Πλούτωνα,

περιέχονται στις πολιτισμικές παραδόσεις της Ιαπωνίας,

της Σκανδιναβίας, των αρχαίων Αιγυπτίων,

των Ινδιάνων της Αμερικής και πολλών ακόμα λαών του πλανήτη,

αποδεικνύοντας ότι ο προάγγελος του χειμώνα επιδρά

με παρόμοιο τρόπο στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση,

ανεξαρτήτως χρονικής περιόδου και τόπου προέλευσης.

Κύριο συστατικό όλων των αυτών των θρύλων

δεν είναι τόσο η θλίψη για το πέρας των γεμάτων

χρώμα και ζεστασιά καλοκαιρινών ημερών,

όσο η βεβαιότητα ότι το σκοτάδι και το ψύχος

δεν θα διαρκεσουν για παντα.

Άλλωστε, όπως μας θυμίζει ο Οδυσσέας Ελύτης στην «Ελένη»,

«δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε,

παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής».