Aλλοκοτη αισθηση ειχε η χθεσινη βραδια, ενιωσα καποια στιγμη οτι ο ουρανος ειχε πεσει να με πλακωσει...ειναι μια κατασταση αγχους που με κυριευει εδω και καποιο καιρο -κι οχι μονο εμενα φανταζομαι.
Κι εκει που περιπλανιομουν νιωθοντας χαμενη μπαινω σε ενα στενακι της Ερμου χαμηλα για να ακουσω τι μουσικες επαιζε ενα μπαρ εκει. Κι ακουσα αυτη τη διασκευη του Σατι απο Chicha libre...κι αμεσως αναθαρρησα. Ναι, θα υπαρχει καμπη στη ζωη μας αλλα ερχεται παντα κι η ανακαμψη σκεφτηκα. Αποχαιρετησα την παρεα μου γλυκα και πηρα το δρομο για το σπιτι νιωθοντας μια ανακουφιση...
Και τι λεει η Wikipedia για τη λεξη "gnossienne":
Satie's coining of the word "gnossienne" was one of the rare occasions when a composer used a new term to indicate a new "type" of composition. Satie had and would use many novel names for his compositions ("vexations", "croquis et agaceries" and so on). "Ogive," for example, had been the name of an architectural element until Satie used it as the name for a composition, the Ogives. "Gnossienne," however, was a word that did not exist before Satie used it as a title for a composition. The word appears to be derived from "gnosis"; Satie was involved in gnostic sects and movements at the time that he began to compose the Gnossiennes.[1] However, some published versions claim[1] that the word derives from Cretan "knossos" or "gnossus" and link the Gnossiennes to Theseus, Ariadne and the Minotaur myth. Several archeological sites relating to that theme were famously excavated around the time that Satie composed the Gnossiennes.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου