Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012
Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012
Love at First Sight
Το ποίημα λέγεται «Έρωτας με την πρώτη ματιά» (Miłość od pierwszego wejrzenia στα πολωνικά) αλλά αυτό που υποστηρίζει είναι πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην πραγματικότητα. Περιγράφει την πρώτη συνάντηση ενός ζευγαριού, όπου από την αρχή γίνεται ολοφάνερη η ακαριαία αμοιβαία έλξη, για το κεραυνοβόλημα της οποίας σελίδες επί σελίδων έχουν γραφτεί –το περίφημο μουσικό Coup de foudre. Ένα τεράστιο ερωτηματικό, ωστόσο, πλανιέται πάνω από το ποίημα. Πόσο τυχαία ή ξαφνική είναι στ' αλήθεια μια τέτοια συνάντηση; Είναι λες σαν πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης. Πόσες φορές πιο πριν έχει αποφευχθεί η σύγκρουση; Γι' αυτό μιλάει κατ' ουσίαν η Σιμπόρσκα:
Love at First Sight
They're both convinced
that a sudden passion joined them.
Such certainty is beautiful
but uncertainty is more beautiful still.
Since they'd never met before, they're sure
that there'd been nothing between them.
But what's the word from the streets, staircases, hallways –
perhaps they've passed each other by a million times?
I want to ask them
if they don't remember –
a moment face to face
in some revolving door?
perhaps a "sorry" muttered in a crowd?
a curt "wrong number" caught in the receiver? –
but I know the answer.
No, they don't remember.
They'd be amazed to hear
that Chance has been toying with them
now for years.
Not quite ready yet
to become their Destiny,
it pushed them close, drove them apart,
it barred their path,
stifling a laugh,
and then leaped aside.
There were signs and signals
even if they couldn't read them yet.
Perhaps three years ago
or just last Tuesday
a certain leaf fluttered
from one shoulder to another?
Something was dropped and then picked up.
Who knows, maybe the ball that vanished
into childhood's thickets?
There were doorknobs and doorbells
where one touch had covered another
beforehand.
Suitcases checked and standing side by side.
One night perhaps some dream
grown hazy by morning.
Every beginning
is only a sequel, after all,
and the book of events
is always open halfway through.
(Σε μετάφραση των Stanisław Barańczak και Clare Cavanagh).
Έρωτας με την πρώτη ματιά
Σίγουροι κι οι δυο
για το απρόσμενο πάθος που τους έδεσε.
H τόση βεβαιότητα έχει την ομορφιά της
αλλά ακόμα πιο όμορφη η αβεβαιότητα.
Αφού ασφαλώς και δεν έχουνε ξανασυναντηθεί ποτέ,
είναι σίγουροι πως δεν τους ενώνει κάτι.
Αλλά τι θα τους έλεγαν οι δρόμοι, τα σκαλοπάτια, οι διάδρομοι –
όπου μπορεί και να προσπέρασαν τόσες φορές ο ένας τον άλλον;
Θέλω να τους ρωτήσω
αν άραγε θυμούνται –
Μια στιγμή πρόσωπο με πρόσωπο
σε κάποια περιστρεφόμενη πόρτα;
Ίσως ένα μουρμουριστό «συγγνώμη» μες στο πλήθος;
Ένα ξερό μήπως «λάθος κάνετε» στο ακουστικό του τηλεφώνου; –
Ξέρω όμως την απάντηση.
Όχι, δεν θυμούνται κάτι.
Πόσο θα εκπλαγούν να μάθουν
ότι η Τύχη έπαιζε μαζί τους
εδώ και χρόνια.
Ανέτοιμη ακόμα
να γίνει η Μοίρα τους
τους έσπρωχνε κοντά, τους έσερνε πάλι πίσω,
μπουρδουκλωνότανε στα πόδια τους,
αφήνοντας ένα πνιχτό γελάκι,
κι ύστερα χοροπηδώντας έκανε στην άκρη.
Υπήρχαν σημεία και νεύματα
ακόμα τότε δυσανάγνωστα.
Ίσως ήταν τρία χρόνια πριν
ή μόλις την περασμένη Τρίτη
που ένα μόνο φύλλο φτερούγιζε
από τον έναν ώμο στον άλλον.
Σαν κάτι που το είχες για οριστικά χαμένο να ανευρέθη.
Ποιος ξέρει, ίσως η μπάλα των παιδιών που έπαιζαν εκείνο το απόγευμα και κύλησε μέχρι τους θάμνους.
Θα υπήρχαν και χειρολαβές και κουδούνια, δε μπορεί,
όπου το ένα άγγιγμα κάλυψε το άλλο.
Βαλίτσες που περάσανε τον έλεγχο και στεκόντουσαν τώρα δίπλα-δίπλα.
Κάποια νύχτα ίσως το ίδιο διαυγές όνειρο να διαλύθηκε απ' την άχλη του πρωινού.
Kάθε αρχή είναι ένα σίκουελ εξάλλου
Και το μεγάλο βιβλίο της ζωής
πάντα στη μέση το βρίσκεις ανοιχτό.
Διαλέγετε τι προτιμάτε. Το απόλυτο πρωτοφανέρωμα ή την δυσεξήγητη βεβαιότητα ότι κάπου στο παρελθόν έχετε ξανασυναντηθεί; Είτε έτσι, είτε αλλιώς οφείλουμε να δώσουμε μια πειστική εξήγηση στον εαυτό μας για αυτή τη μυστήρια μεταφυσική της οικειότητας που αναπτύσσεται ξάφνου με έναν άγνωστο, σαν ένα αναγνωριστικό νεύμα από το πουθενά.
Το αστικό περιβάλλον, αν και καταπίνει ανθρώπους με την απροσωπία του, ενδείκνυται και για τέτοια παιχνίδια της Τύχης. Σαν να ρίχνει ζάρια η πόλη κι εμείς είμαστε τα πούλια της. Θυμάμαι μια ρήση του Ηράκλειτου, για το χρόνο που παίζει μαζί μας: «Αιὼν παίς εστί παίζων, πεσσεύων· παιδός η βασιληίη»! Ο χρόνος, δηλαδή, είναι ένα παιδί που παίζει με πεσσούς και ενός παιδιού είναι η Βασιλεία. Τόσες χιλιάδες χρόνια πίσω και μοιάζει τόσο να επιβεβαιώνει το ποίημα της Σιμπόρσκα και το πόσο αδύναμοι είμαστε όλοι σε δυνάμεις πέρα από μας.
Αυτό βέβαια που κανένα ποίημα, κανένα φιλοσοφικό σύστημα ή επιστημονική θεωρία δε μπορεί ποτέ να με ακρίβεια να προσδιορίσει είναι η μεταβλητή που ευθύνεται για όλα. Γιατί τώρα και όχι τότε; Γιατί εδώ και όχι εκεί; Γιατί αυτόν και όχι τον άλλον;
Καλή χρονιά και ευτυχείς συναντήσεις σε όλους σας.
--αποσπασμα απο αρθρο της Eιρηνης Γιαννακη απο τη Lifo--
Love at First Sight
They're both convinced
that a sudden passion joined them.
Such certainty is beautiful
but uncertainty is more beautiful still.
Since they'd never met before, they're sure
that there'd been nothing between them.
But what's the word from the streets, staircases, hallways –
perhaps they've passed each other by a million times?
I want to ask them
if they don't remember –
a moment face to face
in some revolving door?
perhaps a "sorry" muttered in a crowd?
a curt "wrong number" caught in the receiver? –
but I know the answer.
No, they don't remember.
They'd be amazed to hear
that Chance has been toying with them
now for years.
Not quite ready yet
to become their Destiny,
it pushed them close, drove them apart,
it barred their path,
stifling a laugh,
and then leaped aside.
There were signs and signals
even if they couldn't read them yet.
Perhaps three years ago
or just last Tuesday
a certain leaf fluttered
from one shoulder to another?
Something was dropped and then picked up.
Who knows, maybe the ball that vanished
into childhood's thickets?
There were doorknobs and doorbells
where one touch had covered another
beforehand.
Suitcases checked and standing side by side.
One night perhaps some dream
grown hazy by morning.
Every beginning
is only a sequel, after all,
and the book of events
is always open halfway through.
(Σε μετάφραση των Stanisław Barańczak και Clare Cavanagh).
Έρωτας με την πρώτη ματιά
Σίγουροι κι οι δυο
για το απρόσμενο πάθος που τους έδεσε.
H τόση βεβαιότητα έχει την ομορφιά της
αλλά ακόμα πιο όμορφη η αβεβαιότητα.
Αφού ασφαλώς και δεν έχουνε ξανασυναντηθεί ποτέ,
είναι σίγουροι πως δεν τους ενώνει κάτι.
Αλλά τι θα τους έλεγαν οι δρόμοι, τα σκαλοπάτια, οι διάδρομοι –
όπου μπορεί και να προσπέρασαν τόσες φορές ο ένας τον άλλον;
Θέλω να τους ρωτήσω
αν άραγε θυμούνται –
Μια στιγμή πρόσωπο με πρόσωπο
σε κάποια περιστρεφόμενη πόρτα;
Ίσως ένα μουρμουριστό «συγγνώμη» μες στο πλήθος;
Ένα ξερό μήπως «λάθος κάνετε» στο ακουστικό του τηλεφώνου; –
Ξέρω όμως την απάντηση.
Όχι, δεν θυμούνται κάτι.
Πόσο θα εκπλαγούν να μάθουν
ότι η Τύχη έπαιζε μαζί τους
εδώ και χρόνια.
Ανέτοιμη ακόμα
να γίνει η Μοίρα τους
τους έσπρωχνε κοντά, τους έσερνε πάλι πίσω,
μπουρδουκλωνότανε στα πόδια τους,
αφήνοντας ένα πνιχτό γελάκι,
κι ύστερα χοροπηδώντας έκανε στην άκρη.
Υπήρχαν σημεία και νεύματα
ακόμα τότε δυσανάγνωστα.
Ίσως ήταν τρία χρόνια πριν
ή μόλις την περασμένη Τρίτη
που ένα μόνο φύλλο φτερούγιζε
από τον έναν ώμο στον άλλον.
Σαν κάτι που το είχες για οριστικά χαμένο να ανευρέθη.
Ποιος ξέρει, ίσως η μπάλα των παιδιών που έπαιζαν εκείνο το απόγευμα και κύλησε μέχρι τους θάμνους.
Θα υπήρχαν και χειρολαβές και κουδούνια, δε μπορεί,
όπου το ένα άγγιγμα κάλυψε το άλλο.
Βαλίτσες που περάσανε τον έλεγχο και στεκόντουσαν τώρα δίπλα-δίπλα.
Κάποια νύχτα ίσως το ίδιο διαυγές όνειρο να διαλύθηκε απ' την άχλη του πρωινού.
Kάθε αρχή είναι ένα σίκουελ εξάλλου
Και το μεγάλο βιβλίο της ζωής
πάντα στη μέση το βρίσκεις ανοιχτό.
Διαλέγετε τι προτιμάτε. Το απόλυτο πρωτοφανέρωμα ή την δυσεξήγητη βεβαιότητα ότι κάπου στο παρελθόν έχετε ξανασυναντηθεί; Είτε έτσι, είτε αλλιώς οφείλουμε να δώσουμε μια πειστική εξήγηση στον εαυτό μας για αυτή τη μυστήρια μεταφυσική της οικειότητας που αναπτύσσεται ξάφνου με έναν άγνωστο, σαν ένα αναγνωριστικό νεύμα από το πουθενά.
Το αστικό περιβάλλον, αν και καταπίνει ανθρώπους με την απροσωπία του, ενδείκνυται και για τέτοια παιχνίδια της Τύχης. Σαν να ρίχνει ζάρια η πόλη κι εμείς είμαστε τα πούλια της. Θυμάμαι μια ρήση του Ηράκλειτου, για το χρόνο που παίζει μαζί μας: «Αιὼν παίς εστί παίζων, πεσσεύων· παιδός η βασιληίη»! Ο χρόνος, δηλαδή, είναι ένα παιδί που παίζει με πεσσούς και ενός παιδιού είναι η Βασιλεία. Τόσες χιλιάδες χρόνια πίσω και μοιάζει τόσο να επιβεβαιώνει το ποίημα της Σιμπόρσκα και το πόσο αδύναμοι είμαστε όλοι σε δυνάμεις πέρα από μας.
Αυτό βέβαια που κανένα ποίημα, κανένα φιλοσοφικό σύστημα ή επιστημονική θεωρία δε μπορεί ποτέ να με ακρίβεια να προσδιορίσει είναι η μεταβλητή που ευθύνεται για όλα. Γιατί τώρα και όχι τότε; Γιατί εδώ και όχι εκεί; Γιατί αυτόν και όχι τον άλλον;
Καλή χρονιά και ευτυχείς συναντήσεις σε όλους σας.
--αποσπασμα απο αρθρο της Eιρηνης Γιαννακη απο τη Lifo--
Σπάνια πετυχαίνει κάποια από τις αποφάσεις που παίρνουμε κάθε χρόνο. Έχει αποδειχτεί ότι οι άνθρωποι δεν πειθαρχούν ούτε καν στις δικές τους προσωπικές αποφάσεις.
Στις φετινές, δειλές πια, προτάσεις των ειδικών για New Year Resolutions, ξεχώρισε μία, η πιο εναλλακτική πρόταση Καινούργιας Συνήθειας.
Η διάσημη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας από την Βοστόνη Ashley Davis Bush προτείνει ως προσωπική ψυχοθεραπεία -παντοτινή- να ζούμε αλλιώς τις 5 απλές καθημερινές μας συνήθειες:
1. Βούρτσισμα δοντιών: Χαμογελάστε και Αστράψτε...
Η συμβουλή λέει να σκεφτείτε τρία πράγματα που πρόκειται να αντιμετωπίσετε τη μέρα που ξεκινάει. Αποφασίστε να τα δείτε με περιέργεια. Τουλάχιστον. Θα σας αποτρέψει από το να χειριστείτε τις ίδιες καταστάσεις αρνητικά. Κρατήστε την περιέργεια ως ασπίδα και σκεφτείτε τα πράγματα όσο βουρτσίζετε τα δόντια.
Θα ηρεμήσει τις ορμόνες σας, και θα σας δώσει την πρώτη λάμψη για την καινούργια ημέρα. Το 90% απ’ ό,τι βλέπουμε σ’ ένα πρόσωπο είναι η εσωτερική λάμψη.
2. Στο ντους: Ξεπλύνετε τρία άγχη
Όσο το νερό ξεπλένει το σώμα, αφήστε και το πνεύμα να συμμετέχει. Θυμηθείτε χαλαρά τα τρία κύρια άγχη της ημέρας. Οραματιστείτε, προτείνουν οι ειδικοί, ότι μπροστά σας είναι ένας τεράστιος ωκεανός και ότι κυλούν εκεί ένα προς ένα και τα τρία άγχη. Εκπνέετε βαθιά κάθε φορά.
Είναι μια άσκηση χαλάρωσης που ρίχνει την αρτηριακή πίεση και οι μελέτες δείχνουν ότι αν επιμείνετε στην συνήθεια, σύντομα θα γίνεται αυτόματα. Θα έχετε προσφέρει λοιπόν στον εαυτό σας μια σημαντική εναλλακτική θεραπεία.
Οι έγνοιες, οι ανησυχίες που κουβαλά ούτως ή άλλως ο εγκέφαλος και μας τις υπενθυμίζει περιοδικά, μας ακολουθούν μέσα στην μέρα. Δραστικός τρόπος για να πάρουμε δύναμη: να τις ξεπλύνουμε πρωί πρωί.
3. Στον καφέ: Freeze Frame - και η ζωή είναι ωραία.
Μην αφήσετε τίποτε να σας ταράξει καθώς πίνετε τον καφέ σας. Την ώρα του καφέ ο χρόνος μπορεί να παγώνει. Το άρωμά του ροφήματος μπορεί να σας προσφέρει απολαυστικές εισπνοές. Ζήστε τις στιγμές μία-μία, και πιείτε τη ζωή γουλιά-γουλιά.
Είναι μια αρωματοθεραπευτική άσκηση και του σώματος και του μυαλού που τονώνει και την αυτοπεποίθηση.
4. Υποκλιθείτε στην δική σας πόρτα! Δυο φορές.
Η ευκαιρία για δύο βαθιές, χαλαρωτικές κάμψεις με εισπνοές - εκπνοές απ’ ευθείας απ’ την κοιλιά. Δύο φορές την ημέρα. Βγαίνοντας στον έξω κόσμο αλλά και επιστρέφοντας σπίτι απ’ αυτόν.
Είναι μια δοκιμασμένη τεχνική αντι-στρες χαλάρωσης.
5.Κλείστε αυλαία… ευχαριστημένοι
Ακουμπήστε στο μαξιλάρι και σκεφτείτε τρία καλά που συνέβησαν την μέρα που κλείνει. Χωρίς πολλές λεπτομέρειες ανακαλέστε τις εμπειρίες που σας έδωσαν χαρά και βουτήξτε την μνήμη σας στις καλύτερες στιγμές του 24ωρου . Θα σας γίνει συνήθεια. Αν το κάνετε επί τρεις εβδομάδες, υποστηρίζουν οι ψυχοθεραπευτές, θα ξυπνήσετε μια μέρα γεμάτη ευγνωμοσύνη…
Στις φετινές, δειλές πια, προτάσεις των ειδικών για New Year Resolutions, ξεχώρισε μία, η πιο εναλλακτική πρόταση Καινούργιας Συνήθειας.
Η διάσημη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας από την Βοστόνη Ashley Davis Bush προτείνει ως προσωπική ψυχοθεραπεία -παντοτινή- να ζούμε αλλιώς τις 5 απλές καθημερινές μας συνήθειες:
1. Βούρτσισμα δοντιών: Χαμογελάστε και Αστράψτε...
Η συμβουλή λέει να σκεφτείτε τρία πράγματα που πρόκειται να αντιμετωπίσετε τη μέρα που ξεκινάει. Αποφασίστε να τα δείτε με περιέργεια. Τουλάχιστον. Θα σας αποτρέψει από το να χειριστείτε τις ίδιες καταστάσεις αρνητικά. Κρατήστε την περιέργεια ως ασπίδα και σκεφτείτε τα πράγματα όσο βουρτσίζετε τα δόντια.
Θα ηρεμήσει τις ορμόνες σας, και θα σας δώσει την πρώτη λάμψη για την καινούργια ημέρα. Το 90% απ’ ό,τι βλέπουμε σ’ ένα πρόσωπο είναι η εσωτερική λάμψη.
2. Στο ντους: Ξεπλύνετε τρία άγχη
Όσο το νερό ξεπλένει το σώμα, αφήστε και το πνεύμα να συμμετέχει. Θυμηθείτε χαλαρά τα τρία κύρια άγχη της ημέρας. Οραματιστείτε, προτείνουν οι ειδικοί, ότι μπροστά σας είναι ένας τεράστιος ωκεανός και ότι κυλούν εκεί ένα προς ένα και τα τρία άγχη. Εκπνέετε βαθιά κάθε φορά.
Είναι μια άσκηση χαλάρωσης που ρίχνει την αρτηριακή πίεση και οι μελέτες δείχνουν ότι αν επιμείνετε στην συνήθεια, σύντομα θα γίνεται αυτόματα. Θα έχετε προσφέρει λοιπόν στον εαυτό σας μια σημαντική εναλλακτική θεραπεία.
Οι έγνοιες, οι ανησυχίες που κουβαλά ούτως ή άλλως ο εγκέφαλος και μας τις υπενθυμίζει περιοδικά, μας ακολουθούν μέσα στην μέρα. Δραστικός τρόπος για να πάρουμε δύναμη: να τις ξεπλύνουμε πρωί πρωί.
3. Στον καφέ: Freeze Frame - και η ζωή είναι ωραία.
Μην αφήσετε τίποτε να σας ταράξει καθώς πίνετε τον καφέ σας. Την ώρα του καφέ ο χρόνος μπορεί να παγώνει. Το άρωμά του ροφήματος μπορεί να σας προσφέρει απολαυστικές εισπνοές. Ζήστε τις στιγμές μία-μία, και πιείτε τη ζωή γουλιά-γουλιά.
Είναι μια αρωματοθεραπευτική άσκηση και του σώματος και του μυαλού που τονώνει και την αυτοπεποίθηση.
4. Υποκλιθείτε στην δική σας πόρτα! Δυο φορές.
Η ευκαιρία για δύο βαθιές, χαλαρωτικές κάμψεις με εισπνοές - εκπνοές απ’ ευθείας απ’ την κοιλιά. Δύο φορές την ημέρα. Βγαίνοντας στον έξω κόσμο αλλά και επιστρέφοντας σπίτι απ’ αυτόν.
Είναι μια δοκιμασμένη τεχνική αντι-στρες χαλάρωσης.
5.Κλείστε αυλαία… ευχαριστημένοι
Ακουμπήστε στο μαξιλάρι και σκεφτείτε τρία καλά που συνέβησαν την μέρα που κλείνει. Χωρίς πολλές λεπτομέρειες ανακαλέστε τις εμπειρίες που σας έδωσαν χαρά και βουτήξτε την μνήμη σας στις καλύτερες στιγμές του 24ωρου . Θα σας γίνει συνήθεια. Αν το κάνετε επί τρεις εβδομάδες, υποστηρίζουν οι ψυχοθεραπευτές, θα ξυπνήσετε μια μέρα γεμάτη ευγνωμοσύνη…
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
Σκεψεις για την οικειοτητα, αναποφασιστικοτητα, προσδοκιες, ξεμυαλισμα
Οικειοτητα
Αυτο που συμβαινει αναμεσα σ' ενα ζευγαρι στο σκοταδι ειναι ο πραγματικος ορισμος της λεξης ιδιωτικοτητα, οικειοτητα. Καθε ζευγαρι στον κοσμο εχει τη δυνατοτητα να γινει ενα μικρο και απομονωμενο εθνος δυο ατομων, δημιουργωντας τη δικη του κουλτουρα, τη δικη του γλωσσα και το δικο του ηθικο κωδικα οπου δεν μπορει να διεισδυσει κανενας αλλος. Η επιλογη να αγαπησουμε καποιον, αυτη η συμπυκνωση της οικειοτητας τρελαινει οποιονδηποτε επιθυμει να σε εξουσιαζει.
Αναποφασιστικοτητα
Δεν μπορουμε να επιλεξουμε τα παντα ταυτοχρονα. Ζουμε με μια τρομερη αναποφασιστικοτητα, που μας παραλυει. Πολλες φορες παιρνουμε μια αποφαση μονο και μονο για να νιωσουμε αργοτερα σαν να εχουμε πνιξει καποια αλλη προοπτικη τoυ ειναι μας αφου εχουμε συμβιβαστει με μια και μοναδικη αποφαση.
Η αμφιβολια υποδηλωνει οτι δυο πραγματα φερουν αυτοματα το ενδεχομενο της αβεβαιοτητας στη ζωη μας. Στη σημερινη εποχη επικρατει αυτη η νευρωση της αναποφασιστικοτητας. Ποσες φορες αλλωστε εχουμε συγκρινει ψυχαναγκαστικα, μετρωντας παντα τη ζωη μας σε σχεση με τη ζωη αλλων προσωπων? Αυτη η ψυχαναγκαστικη συγκριση οδηγει στο φθονο ζωης οπως αποκαλεσε ο Νιτσε. Οσον αφορα λοιπον στις σχεσεις ποσοι εργενηδες θελουν να βρισκονται σε σχεση αλλα και ποσοι που εχουν σχεση εχουν τον κρυφο ποθο να ηταν εργενηδες? Εχοντας τοση δυσκολια να αποκτησουμε βεβαιοτητα, οι αποφασεις του καθενος γινονται μομφη των αποφασεων του αλλου. Ολες αυτες οι επιλογες που εχουμε προκαλουν ισως ενα ειδος αλλοκοτου βασανου λες και τα φαντασματα ολων των επιλογων που δεν καναμε πλανονται για παντα και μας λενε " εισαι σιγουρος οτι αυτο ηθελες πραγματικα?"
Προσδοκιες
Περιμενουμε απο τον ερωτα την εμπνευση, την ευδαιμονια, περιμενουμε να ειμαστε υπευθυνοι ο ενας για τη χαρα και την ευτυχια του αλλου. Αλλα γιατι να πεφτουμε σε αυτη την παγιδα να φορτωνουμε με ενα πολυ βαρυτερο φορτιο προσδοκιων το ευθραυστο καραβι της σχεσης μας? Ευχομαι να κατανοησουμε την πληροτητα μας ο καθενας απο εμας και να μην την φορτωσουμε στον αλλο. Να δουμε τις ελλειψεις μας και να αναγνωρισουμε οτι ανηκουν αποκλειστικα σε μας κι οχι να νομιζουμε οτι ανηκουν στον αλλο. Εχοντας μαθει αυτη τη βασικη αληθεια μπορουμε να ξερουμε που τελειωνει το εγω μας και που αρχιζει το αλλου.
"Να ξερουμε οτι εγω εχω τις δικες μου ταλαιπωριες κι οχι τις δικες της, κι εκεινη εχει τις δικες της κι οχι τις δικες μου" Τ.Σ. Λιους.
Ξεμυαλισμα
Το ονειρο της πληροτητας μεσω του ερωτα ειναι απραγματοποιητο. Τα κομμενα κομματια εχουν σκορπιστει πολυ μακρια και εινα αδυνατο να τα ξαναβρουμε. Η σεξουαλικη ενωση μπορει να κανει ενα ατομο να νιωθει πληρες για ενα διαστημα. Θα ερθει καποια στιγμη ομως που δεν θα νιωθει ετσι. Η μοναξια ειναι εκεινη που μας κανει να σμιγουμε και να ξανασμιγουμε με ανθρωπους ψαχνοντας το αλλο μας μισο... Ετσι ξεκιναει το ξεμυαλισμα. Το ξεμυαλισμα οδηγει σε μια κατασταση οπου δεν μπορεις να συγκεντρωθεις σε τιποτε αλλο εκτος απο το αντικειμενο του ποθου σου. Παραμελεις δουλειες, φιλιες, εργασια και κανεις ονειρα για τον αγαπημενο σου που γινονται επιμονα και βασανιστικα. Ο τρελος ερωτας αλλαζει τη χημεια του εγκεφαλου. Οι ανθρωποι που ειναι επιρρεπεις στον τρελο ερωτα ειναι εκεινοι που περνουν δυσκολες στιγμες στη ζωη τους, οπως οταν εχουν βιωσει μια απωλεια η εχουν χασει τη δουλεια τους... Οσο πιο ασταθης νιωθεις, τοσο πιο απερισκεπτα ερωτευεσαι. Το ξεμυαλισμα ειναι μια αυταπατη, ενα τρικ του ματιου. Οταν εχεις ξεμυαλιστει με καποιον δεν κοιταζεις το προσωπο αυτο αλλα το δικο σου ειδωλο, εχεις μεθυσει απο το ονειρο της πληροτητας που προβαλεις σε εναν αγνωστο. Στη φαση αυτη εχουμε την ταση να βλεπουμε στους αγαπημενους μας καθε ειδους καταπληκτικα πραγματα ειτε ισχυουν, ειτε οχι. Φυσικα πρεπει ολοι οι εραστες να βλεπουν τους αγαπημενους τους με γενναιοδωρο βλεμμα και για αυτο και υπερεκτιμουμε τις αρετες του συντροφου μας. Συμφωνα με τον Γιουνγκ, οι 6 πρωτoι μηνες ειναι μια περιοδος καθαρης προβολης και για τους 2.
Να προσθεσω κατι που ειπε ο Σοπενχαουερ για τις ερωτικες σχεσεις. Οι ανθρωποι μοιαζουν με δυο σκατζοχοιρους τις κρυες χειμωνιατικες νυχτες. Για να μην παγωνουν τα ζωα πανε το ενα κοντα στο αλλο. Μολις ομως πλησιασουν αρκετα για να εξασφαλισουν τη ζεστασια τσιμπανε το ενα το αλλο με τα αγκαθια τους. Αυτοματα απομακρυνονται για να αποφυγουν τον πονο. Μολις ομως απομακρυνονται αρχιζουν να κρυωνουν. Το κρυο σπρωχνει το ενα προς το αλλο, τρυπιουνται και ξαναχωριζουν. Και ο κυκλος επαναλαμβανεται καθως παλευουν να βρουν την ιδανικη αποσταση.
Τα παραπανω ειναι αποσπασματα απο ενα βιβλιο που διαβασα της Elizabeth Gilbert με τιτλο "committed". Μου αρεσαν σαν σκεψεις γι' αυτο και τα παραθετω.
Αυτο που συμβαινει αναμεσα σ' ενα ζευγαρι στο σκοταδι ειναι ο πραγματικος ορισμος της λεξης ιδιωτικοτητα, οικειοτητα. Καθε ζευγαρι στον κοσμο εχει τη δυνατοτητα να γινει ενα μικρο και απομονωμενο εθνος δυο ατομων, δημιουργωντας τη δικη του κουλτουρα, τη δικη του γλωσσα και το δικο του ηθικο κωδικα οπου δεν μπορει να διεισδυσει κανενας αλλος. Η επιλογη να αγαπησουμε καποιον, αυτη η συμπυκνωση της οικειοτητας τρελαινει οποιονδηποτε επιθυμει να σε εξουσιαζει.
Αναποφασιστικοτητα
Δεν μπορουμε να επιλεξουμε τα παντα ταυτοχρονα. Ζουμε με μια τρομερη αναποφασιστικοτητα, που μας παραλυει. Πολλες φορες παιρνουμε μια αποφαση μονο και μονο για να νιωσουμε αργοτερα σαν να εχουμε πνιξει καποια αλλη προοπτικη τoυ ειναι μας αφου εχουμε συμβιβαστει με μια και μοναδικη αποφαση.
Η αμφιβολια υποδηλωνει οτι δυο πραγματα φερουν αυτοματα το ενδεχομενο της αβεβαιοτητας στη ζωη μας. Στη σημερινη εποχη επικρατει αυτη η νευρωση της αναποφασιστικοτητας. Ποσες φορες αλλωστε εχουμε συγκρινει ψυχαναγκαστικα, μετρωντας παντα τη ζωη μας σε σχεση με τη ζωη αλλων προσωπων? Αυτη η ψυχαναγκαστικη συγκριση οδηγει στο φθονο ζωης οπως αποκαλεσε ο Νιτσε. Οσον αφορα λοιπον στις σχεσεις ποσοι εργενηδες θελουν να βρισκονται σε σχεση αλλα και ποσοι που εχουν σχεση εχουν τον κρυφο ποθο να ηταν εργενηδες? Εχοντας τοση δυσκολια να αποκτησουμε βεβαιοτητα, οι αποφασεις του καθενος γινονται μομφη των αποφασεων του αλλου. Ολες αυτες οι επιλογες που εχουμε προκαλουν ισως ενα ειδος αλλοκοτου βασανου λες και τα φαντασματα ολων των επιλογων που δεν καναμε πλανονται για παντα και μας λενε " εισαι σιγουρος οτι αυτο ηθελες πραγματικα?"
Προσδοκιες
Περιμενουμε απο τον ερωτα την εμπνευση, την ευδαιμονια, περιμενουμε να ειμαστε υπευθυνοι ο ενας για τη χαρα και την ευτυχια του αλλου. Αλλα γιατι να πεφτουμε σε αυτη την παγιδα να φορτωνουμε με ενα πολυ βαρυτερο φορτιο προσδοκιων το ευθραυστο καραβι της σχεσης μας? Ευχομαι να κατανοησουμε την πληροτητα μας ο καθενας απο εμας και να μην την φορτωσουμε στον αλλο. Να δουμε τις ελλειψεις μας και να αναγνωρισουμε οτι ανηκουν αποκλειστικα σε μας κι οχι να νομιζουμε οτι ανηκουν στον αλλο. Εχοντας μαθει αυτη τη βασικη αληθεια μπορουμε να ξερουμε που τελειωνει το εγω μας και που αρχιζει το αλλου.
"Να ξερουμε οτι εγω εχω τις δικες μου ταλαιπωριες κι οχι τις δικες της, κι εκεινη εχει τις δικες της κι οχι τις δικες μου" Τ.Σ. Λιους.
Ξεμυαλισμα
Το ονειρο της πληροτητας μεσω του ερωτα ειναι απραγματοποιητο. Τα κομμενα κομματια εχουν σκορπιστει πολυ μακρια και εινα αδυνατο να τα ξαναβρουμε. Η σεξουαλικη ενωση μπορει να κανει ενα ατομο να νιωθει πληρες για ενα διαστημα. Θα ερθει καποια στιγμη ομως που δεν θα νιωθει ετσι. Η μοναξια ειναι εκεινη που μας κανει να σμιγουμε και να ξανασμιγουμε με ανθρωπους ψαχνοντας το αλλο μας μισο... Ετσι ξεκιναει το ξεμυαλισμα. Το ξεμυαλισμα οδηγει σε μια κατασταση οπου δεν μπορεις να συγκεντρωθεις σε τιποτε αλλο εκτος απο το αντικειμενο του ποθου σου. Παραμελεις δουλειες, φιλιες, εργασια και κανεις ονειρα για τον αγαπημενο σου που γινονται επιμονα και βασανιστικα. Ο τρελος ερωτας αλλαζει τη χημεια του εγκεφαλου. Οι ανθρωποι που ειναι επιρρεπεις στον τρελο ερωτα ειναι εκεινοι που περνουν δυσκολες στιγμες στη ζωη τους, οπως οταν εχουν βιωσει μια απωλεια η εχουν χασει τη δουλεια τους... Οσο πιο ασταθης νιωθεις, τοσο πιο απερισκεπτα ερωτευεσαι. Το ξεμυαλισμα ειναι μια αυταπατη, ενα τρικ του ματιου. Οταν εχεις ξεμυαλιστει με καποιον δεν κοιταζεις το προσωπο αυτο αλλα το δικο σου ειδωλο, εχεις μεθυσει απο το ονειρο της πληροτητας που προβαλεις σε εναν αγνωστο. Στη φαση αυτη εχουμε την ταση να βλεπουμε στους αγαπημενους μας καθε ειδους καταπληκτικα πραγματα ειτε ισχυουν, ειτε οχι. Φυσικα πρεπει ολοι οι εραστες να βλεπουν τους αγαπημενους τους με γενναιοδωρο βλεμμα και για αυτο και υπερεκτιμουμε τις αρετες του συντροφου μας. Συμφωνα με τον Γιουνγκ, οι 6 πρωτoι μηνες ειναι μια περιοδος καθαρης προβολης και για τους 2.
Να προσθεσω κατι που ειπε ο Σοπενχαουερ για τις ερωτικες σχεσεις. Οι ανθρωποι μοιαζουν με δυο σκατζοχοιρους τις κρυες χειμωνιατικες νυχτες. Για να μην παγωνουν τα ζωα πανε το ενα κοντα στο αλλο. Μολις ομως πλησιασουν αρκετα για να εξασφαλισουν τη ζεστασια τσιμπανε το ενα το αλλο με τα αγκαθια τους. Αυτοματα απομακρυνονται για να αποφυγουν τον πονο. Μολις ομως απομακρυνονται αρχιζουν να κρυωνουν. Το κρυο σπρωχνει το ενα προς το αλλο, τρυπιουνται και ξαναχωριζουν. Και ο κυκλος επαναλαμβανεται καθως παλευουν να βρουν την ιδανικη αποσταση.
Τα παραπανω ειναι αποσπασματα απο ενα βιβλιο που διαβασα της Elizabeth Gilbert με τιτλο "committed". Μου αρεσαν σαν σκεψεις γι' αυτο και τα παραθετω.
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011
I come up hard, baby
But now I'm cool
I didn't make it, sugar
Playin' by the rules
I come up hard, baby
But now I'm fine
I'm checkin' trouble, sugar
Movin' down the line
I come up hard, baby
But that's okay, cause
Trouble man
Don't get in the way
I come up hard, baby
I'm in for real, baby
Gonna keep movin'
Gonna go to town
I come up hard
I come up, gettin' down
There's only three things
That's for sho'
Taxes, death and trouble, h'oh!
This I know, man, is
This I know, sugar
Girl, ain't gon' let it sweat me, baby
Got me singin'
Yeah! Yea-aah!
Hoo-ooo-ooo
Come up hard, baby
I had to fight
Took care of my bid'ness
Wit' all my might
I come up hard, awful hard
I had to win
Then start all over
And win again
I come up hard
But that's okay, 'cause
Trouble man
Don't get in my way
Hey, hey!
I know some places
And I see some faces
I've got the connections
I dig my directions
What people say, that's okay
They don't bother me, oh yeah
I'm ready to make it
Don't care what the weather
Don't care 'bout no trouble
Got myself together
I feel the kind of protection
That's all around me
I come up hard, baby
I be for real, baby
With a trouble minds
Movin', goin' to town
I come up hard
I come up, gettin' down
There's only three things fo' sho'
Taxes, death and trouble
Ooh, this I've known, baby, ooo!
This I've known, baby
Ain't gon' let it sweat me, baby
Woo!
'I'm on the ground, yeah, yeah!'
Woo, I come up hard
But now I've cooled
I didn't make it, baby
Playin' by the rules
Come up hard, baby
Now, I'm fine, I've
Checkin' trouble, sugar
Hey, movin' down the line
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
