Διαβασα σε αρθρο στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπια (8/5/11) για μια ιστορια αγαπης που αρχισε πριν απο δυο χρονια στη Σαντα Μπαρμπαρα, οταν η Ταμαρα Λανγκμαν βοηθησε τον μετεπειτα αγαπημενο της να εξολοθρευσει ενα δαιμονα με κιτρινα ματια. Ειχε μπει στο παιχνιδι φαντασιας World of Warcraft με πολλαπλους παικτες και ο εικονικος της χαρακτηρας καταφερε να κερδισει το ενδιαφερον του εικονικου alter ego του Τζον Μπειντλι.
Ποιος θα το ελεγε οτι το world of craft ενα μεγαλης κλιμακας διαδικτυακο παιχνιδι με στοχο την εξολοθρευση τερατων θα αποτελει και μεσο κοινωνικης διαδικτυωσης, οπως ειναι το φατσοβιβλιο. Οταν οι παικτες δεν πολεμουν τερατα τα αβαταρ τους μπορουν να συναντιουνται και να πιανουν κουβεντα στο chat του παιχνιδιου. Για 2 μηνες λοιπον εβγαιναν ραντεβου η 27χρονη Λανγκλμαν και ο 24χρονος Μπειντλι μεσα στο παιχνιδι ωσπου ειπαν να βγουν και κανονικο ραντεβου. Παραμενουν ζευγαρι ως σημερα. Ενα αλλο ζευγαρι στο παιχνιδι αυτο ο Πιτ και η Χανα Ρομερο παντρευτηκαν.
Ειναι συνηθες πλεον να γνωριζονται ανθρωποι μεσω διαδικτυου. Ολοι εχουμε ιστοριες απο ανθρωπους που γνωριστηκαν σε chat η σε blog. Oυτως η αλλως το fb, το myspace εχουν "αναλαβει" και το ρολο αυτο, να φερνουν τους ανθρωπους "πιο κοντα".
Μου εκανε ομως εντυπωση πως μπορει κανεις να θελει να γνωρισει καποιον απο ενα εικονικο παιχνιδι. Και η απαντηση που δινει το αρθρο αυτο δια στοματος της Ρομερο ειναι οτι οταν μιλας στο τηλεφωνο μπορεις να λες τα παντα αλλα δεν υπαρχει συμμετοχη του σωματος! Στο παιχνιδι ομως αυτο ενω καποιος μπορει να βρισκεται σε μεγαλη αποσταση απο σενα μπαινει στο κοπο να σου κρατησει το χερι. Παρολο που ειναι εικονικο, μας λεει η Ρομερο, το συναισθημα που σου γεννα ειναι αληθινο. Υποθετω και μονο το γεγονος οτι 2 παικτες ξερουν να παιζουν πολυ καλα αυτα τα παιχνιδια φαντασιας και να ανεβαινουν επιπεδα, τους ιντριγκαρει να γνωριστουν καλυτερα. Εξαλλου, ειναι πολυ σημαντικο να υπαρχει κοινο πεδιο ενδιαφεροντων για δυο ανθρωπους ωστε να μπορεσουν να ερθουν πιο κοντα.
Για μενα φανταζουν λιγο περιεργο αυτα που λεει η Ρομερο, ισως επειδη ειμαι ασχετη με διαδικτυακα παιχνιδια. Δεν επαιζα ουτε καν ηλεκτρονικα μικροτερη. Για καποιους αλλους ομως ειναι απολυτα φυσιολογικο ο τροπος αυτος γνωριμιας. Να θυμηθουμε και την ταινια "You've got mail" πριν 10-15 χρονια οπου ο Χανκς και η Ραιαn γνωριστηκαν διαδικτυακα μεσω του email.
Ζουμε μια υπεραναπτυγμενη τεχνολογικα εποχη. Kαι ετσι και ο ερωτας, βασικα η αναγκη του ανθρωπου για επαφη, πηρε κι αυτη με τη σειρα της μορφη ηλεκτρονικη. Δεν ειμαι κοινωνικος αναλυτης, ουτε θα ηθελα να αναφερω τις τυχον παγιδες που εχει η ηλεκτρονικη κοινωνικη διαδικτυωση. Ολα ειναι ευπροσδεκτα αρκει να υπαρχει και η κριση του καθενος ως προς τι του παει πραγματικα η και τι οχι.
Και μια σκεψη ακομα: ισως να μην εχει τοση σημασια να εχουν 2 ανθρωποι κοινο πεδιο ενδιαφεροντων για να μπορεσουν να ταιριαξουν, οσο να θελουν, να ειναι στη φαση να ταιριαξουν με καποιον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου