Απ ότι φαίνεται η σημερινή κοινωνία στην οποία ζούμε έχει «επενδύσει» στο θεό Φόβο! Το 60% των διαφημιστικών μηνυμάτων σε τηλεόραση και ραδιόφωνο, φλερτάρουν γύρω από το φόβο. Και όχι μόνον αυτό. Η επερχομενη οικονομική κατάρρευση, οι ληστείες, η ανεργία, η διαφθορά, οι παρακολουθήσεις, οι αρχές που δεν άρχουν αλλά προστατεύουν τους ληστές και τους κομπιναδόρους ενώ αναζητούν τους εύκολους στόχους! …και πάει το πράγμα λέγοντας…
Συνέχεια το σύστημα μας υπενθυμίζει πόσο ανασφαλείς είμαστε. Τα δελτία ειδήσεων. Η μόλυνση και η καταστροφή του περιβάλλοντος, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, η τρομοκρατία, οι σεισμοί, οι πυρκαγιές το καλοκαίρι, οι εξατμίσεις από τα δίκυκλα και τόσα άλλα! Από τη στιγμή που η ίδια η κοινωνία μας παράγει και μας «πουλάει» φόβο, επόμενο είναι να τον κουβαλάμε συνέχεια μαζί μας. Στο σπίτι, στη δουλειά. Ειδικά στη δουλειά.
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων είναι ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος αυτός συνδέεται άμεσα με το φόβο της απόρριψης. Ο φόβος αυτός είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην αποτυχία. Ενώ η ίδια η αποτυχία έχει μια υπόσταση, ο φόβος της δεν είναι παρά μια κατάσταση του μυαλού.
Όλοι σήμερα ξέρουμε πως γινόμαστε ό,τι σκεπτόμαστε. Αν όμως, αυτή η σκέψη είναι σωστή, γιατί τότε δεν σκεφτόμαστε συνέχεια την επιτυχία; Η απάντηση έχει να κάνει με δυο πράγματα: Σε τι ερεθίσματα είμαστε εκτεθειμένοι και πως εμείς οι ίδιοι προγραμματίζουμε και κατευθύνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το γεγονός είναι ότι ζούμε σε ένα κόσμο αρνητικού προγραμματισμού που μας εκθέτει συνέχεια σε αρνητικά ερεθίσματα (τηλεοράσεις, κοινωνικά φαινόμενα, τρομοκρατία, κ.λ.π.) Ο ίδιος αυτός προγραμματισμός δημιουργεί φόβο. Ένα φόβο που διαμορφώνει το εργασιακό περιβάλλον σε ένα τοπίο μάχης.
Στη μέση αυτής της διαμάχης και της ανασφάλειας, βρίσκεται η δική μας μάχη για επιτυχία και καταξίωση. Ενώ νομίζουμε ότι φοβόμαστε την αποτυχία, όλοι την αντιμετωπίζουμε καθημερινά με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος αποτυγχάνει. Η αποτυχία είναι κάτι το υποκειμενικό και το μετρήσιμο. Η μεγαλύτερη αποτυχία είναι εκείνη που συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας. Αν αλλάξετε τις λέξεις «απέτυχα» με τις λέξεις «αυτό που έμαθα και δεν θα το επαναλάβω είναι …»θα δείτε και μόνοι σας πόσο μειώνεται αυτό που μέχρι τώρα θεωρούσατε αποτυχία.Με άλλα λόγια, δεν έχει και τόση σημασία αυτό που μας συμβαίνει, αλλά τι κανουμε με αυτό που μας συμβαίνει.
Οι τυπικές αντιδράσεις στην απόρριψη ή την αποτυχία ειναι:
Να την αναθεματίσουμε
Να την αρνηθουμε
Να την αποφύγουμε
Να βρουμε δικαιολογίες
Να κατηγορήσουμε κάποιους άλλους σαν υπαίτιους
Να εγκαταλείψουμεε την προσπάθεια.
Βασικά, η αποτυχία υλοποιείται μόνον όταν εμείς αποφασίζουμε να τα παρατήσουμε. Εμείς διαλέγουμεε τι θα κάνουμε. Εμείς επιλέγουμε τα αποτελέσματά μας.
Τι μπορουμε να κανουμε:
•Να βλέπουμε την αποτυχία σαν ένα γεγονός.
•Να ψάχνουμε το «γιατί» ώστε να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τις λύσεις.
•Να καταγράψουμε τις πιθανές ευκαιρίες που αναδεικνύονται.
•Να ρωτάμε τον εαυτό μας «Τι έμαθα μέσα από αυτή την εμπειρία;»
•Να σταματήσουμε να συναναστρέφομαστε αρνητικούς ανθρωπους – Αντίθετα να βρουμε «καταφύγιο» κοντά σε θετικούς ανθρώπους για να μάθουμε από αυτούς.

--Απο το Φύλλο Νο 62 Σελ. 3/3 LIFE GOOD NEWS-LETTER 9 Απριλίου 2010--