Ολοι οσοι εχουμε παει στον στο κινηματογραφο Αθηναιον θα εχουμε δει τις αφισες του. Θα θυμαστε μια χαρακτηριστικη αφισα πανω απο την αιθουσα 1 το «μυστικο δειπνο» στην οποια εχει συγκεντρωσει τα μεγαλυτερα ονοματα του κινηματογραφου ντε νιρο, πατσινο κλπ, οι οποιοι εχουν καθισει γυρω απο ενα τραπεζι σαν να ειναι στο μυστικο δειπνο. Παντα χαζευω τις αφισες του οταν περναω απο το «αθηναιον».
Διαβαζω στην «Κυριακατικη» οτι ειναι ο ο τελευταιος του ειδους ζωγραφος στην Ευρωπη γιγαντοαφισας. Ξεκινησε τη δουλεια αυτη απο τοτε που ηταν 14 χρονων αρχες δεκαετιας του ‘50 και συνεχιζει με το ιδιο μερακι ακομα.
Η τεχνη του ειναι εφημερη αφου η διαρκεια ζωης μιας γιαγαντοαφισας του ειναι οσο και η προβολη της ταινιας που διαφημιζει κι επειδη ειναι εκτεθειμενες στα καπριτσια του καιρου, αν δεν προστατευονται καλα μπορει μια καταρρακτωδης βροχη η ο αερας να τις καταστρεψει.
Παλια οι συνθεσεις του ηταν πραγματικα τεραστιων διαστασεων που εφθαναν μεχρι 150 τ.μ., εφθαναν δηλαδη το υψος μιας 7οροφης πολυκατοικιας οπως ηταν καποτε στο θεατρο «Κοτοπουλη» στην πλατεια Ομονοιας.
Πριν μερικους μηνες ο Δημος Αθηναιων ειχε οργανωσει μια αναδρομικη εκθεση στην «Τεχνοπολις» κι ηταν η επιβραβευση της δουλειας του, που δυστυχως δεν εχει μελλον αφου οι αιθουσαρχες προτιμουν την ευκολη λυση του τιτλου μιας ταινιας τυπωμενου σε χαρτι.
Βασιλης Δημητριου ο τελευταιος των ρομαντικων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου