Η «επιστημη» μιας ευτυχισμενης σχεσης

Διαβασα ενα αρθρο τις προαλλες στην Κυριακατικη και ειπα να μοιραστω τις σκεψεις μου μαζι σας. Συμφωνα με το αρθρο αυτο, υπαρχει μια ορμονη η βασοπρεσινη στον εγκεφαλο η οποια λενε οι επιστημονες παιζει σημαντικο ρολο στο δεσμο ενος ζευγαριου. Αυτη η ορμονη επηρεαζει λεει το συναισθημα της σταθεροτητας και της αφοσιωσης του ανδρα η της γυναικας στη σχεση. Ανδρες λοιπον που κληρονομησαν μαι γεννετικη παραλλαγη του γονιδιου ειχαν λιγοτερες πιθανοτητες να παντρευτουν και εκεινοι που ειχαν παντρευτει ειχαν περισσοτερες πιθανοτητες να εχουν προβληματικους γαμους.Με λιγα λογια η αντισταση στον «πειρασμο» ειναι και θεμα γονιδιου!
Προσωπικα μου φαινεται λιγο απλουστευμενο το ολο θεμα, και δε λεω ειναι καλο που οι επιστημονες μπαινουν στη διαδικασια και μελετουν τη σχεση των 2 φυλλων και στα πλαισια της γεννετικης, αλλα τελικα η ολη ουσια του αρθρου αυτου βρισκεται στην τελευταια παραγραφο που λεει το εξης:
Το επιπεδο αφοσιωσης εξαρταται απο το ποσο ενας συντροφος κανει καλυτερη τη ζωη μας και διευρυνει τους οριζοντες μας, σε τι βαθμο δηλαδη σου προσφερει ο συντροφος σου συναρπαστικες εμπειριες, αν εγινες καλυτερος ανθρωπος μετα τη γνωριμια με το συντροφο σου και γενικοτερα αν τον βλεπεις ως μεσον περαιτερω αναπτυξης των ικανοτητων σου. Ουσιαστικα καταληγει στο αυτονοητο!
Μα ειναι νομιζω πασιφανες οτι οταν ο συντροφος σου σε υποστηριζει στις αποφασεις σου, σε παροτρυνει μαλιστα να εξελιχθεις ξεκινωντας ισως καποιο σεμιναριο που να σχετιζεται ειτε με το επαγγελμα σου ειτε με χομπυ σου, και περα απο την προσωπικη εξελιξη, διαθετει χρονο για να κανετε πραγματα μαζι, ειναι λογικο η σχεση να εχει ροη και να καλλιεργειται η εμπιστοσυνη και η αφοσιωση. Και ειναι φυσικο οταν νιωσεις οτι περιοριζεσαι απο το συντροφο σου, να αισθανθεις σε καποια φαση (αφου περασει ο πρωτος καιρος του ερωτα) οτι πνιγεσαι κι οτι θελεις το χωρο σου για να αναπνευσεις ωστε να εχεις τη δυναμη και την ενεργεια να προσφερεις στη σχεση, κι οταν αυτος σου στερειται μπορει τοτε να προκυψουν και θεματα αφοσιωσης...
Δεν θελω να το παιξω αναλυτρια σχεσων αλλα αργησε πολυ η ψυχολογια νομιζω, να οδηγηθει στο συμπερασμα οτι η προσωπικη διευρυνση και η συνεργασια του ζευγαριου να κανουν τολμηρα και συναρπαστικα πραγματα μαζι ειναι δυο στοιχεια που ενισχυουν την αφοσιωση στη σχεση. Το ερωτημα ειναι: ειναι για ολους το αυτονοητο;